از کـار رفـتـه دسـت چـو دسـت سـبــو مـراریزند مـی چـو شـیشـه مـگـر در گـلـو مـراکـی مـی رسـید چـاک گـریبـان بـه دامـنم؟گـر مـی رسـیـد دســت بــه دامـا…
| از کـار رفـتـه دسـت چـو دسـت سـبــو مـرا | ریزند مـی چـو شـیشـه مـگـر در گـلـو مـرا |
| کـی مـی رسـید چـاک گـریبـان بـه دامـنم؟ | گـر مـی رسـیـد دســت بــه دامـان او مـرا |
| رنگـین تـر از سـرشـک بـود گـفـتـگـوی مـن | از بـس شـده اسـت گـریه گـره در گـلو مرا |
| از خـویش رفـتـه را نـتـوان یـافـت نـقـش پـا | سرگشتـه آن کسی که کند جـستـجو مرا |
| دلــســرد از نــظــاره بــاغ بــهــشــت کــرد | صــــحــــرای ســــاده دل بــــی آرزو مـــرا |
| دارد هـوای چـشـمـه خـورشـیـد شـبـنـمـم | مـقـراض بــال و پـر نـشـود رنـگ و بــو مـرا |
| از چـاره، درد عـشـق یکـی می شـود هزار | بـیچـاره آن کسـی که شـود چـاره جـو مرا |
| از شــوق جــلــوه تــو ســراپـــای دیــده ام | هـر چــنـد آب رفــتــه نـیـایـد بــه جــو مـرا |
| صد کاسه خون اگر چه کشیدم درین چمن | زردی نــرفــت چــون گــل رعــنــا ز رو مــرا |
| در حـفـظ آبـرو چـو گـهر لـرزشـم بـجـاسـت | جان تازه داشت در همه عمر این وضو مرا |
| از گــوهــرم غــبــار یــتــیـمــی نــمــی رود | صـائب اگـر مـحـیط دهـد شـسـتـشـو مـرا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
