ازخـدنـگ آه پـیران ای جـوان غـافـل مـبـاشچون دم شمشیر از پشت کمان غافل مباشاز فریب صبـح دولت ای جـوان غافل مبـاشخـنده شـیرسـت لطف آسـمان، غافل مبـاشمـ…
| ازخـدنـگ آه پـیران ای جـوان غـافـل مـبـاش | چون دم شمشیر از پشت کمان غافل مباش |
| از فریب صبـح دولت ای جـوان غافل مبـاش | خـنده شـیرسـت لطف آسـمان، غافل مبـاش |
| مـی کـنـد بـنـد گـران سـیـلـاب رادیـوانـه تـر | از دل پـرشـکـوه این بـی زبـان غـافـل مـبـاش |
| از خــرام تــوســت آب روشـن ایـن لـالـه زار | از شـهیدان خـود ای سـرو روان غـافل مبـاش |
| می خورد گوهر بـه چشم تنگ آخر رشته را | از دل بـیـتـاب ای نـازک مـیـان غـافـل مـبــاش |
| وقت بی برگی کرم بابینوایان خوشنماست | در خـزان ازبـلبـلان ای بـاغـبـان غـافـل مبـاش |
| حـلقه گرداب،کشتـی را کند سـرگشتـه تـر | چـون بـگردد بـر مرادت آسـمان غـافـل مبـاش |
| یاد یوسف ساکن بـیت الحزن رازنده داشت | در قفس صـائب ز فکر بـوسـتـان غافل مبـاش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
