ز قــنــد یــار تــا شــاخــی نــخــایــمنــمــاز شــام روزه کــی گــشــایــمنـمـی دانـم کـجـا مـی رویـد آن قـنـدکـز او خـوردم نـمـی دانـم کـجــایـمعـ…
| ز قــنــد یــار تــا شــاخــی نــخــایــم | نــمــاز شــام روزه کــی گــشــایــم |
| نـمـی دانـم کـجـا مـی رویـد آن قـنـد | کـز او خـوردم نـمـی دانـم کـجــایـم |
| عـجـایب آنک نقـلـش عـقـل مـن بـرد | چو عقل نیست چونش می ستایم |
| کــی دارد روزه هـمــچــون روزه مــن | کـز او هر لـحـظـه عـیدی می ربـایم |
| ز صـــبـــح روی او دارم صــبـــوحـــی | نــمــاز شـــام را هــرگـــز نــپـــایــم |
| چو گل در باغ حسنش خوش بخندم | چـو صـبـح از آفتـابـش خـوش بـرآیم |
| زبـانم از شـراب او شـکـسـتـه سـت | ز دستـانش شکسته دست و پـایم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
