زسـالـک شـکـوه پـردازی نه شـرط راه می بـاشـدکه اول منزل یوسـف درین ره چـاه می بـاشـدســبــکــســیـری کــه دارد آگـهـی از دوری مـنـزلاگرچـه پـای در دام…
| زسـالـک شـکـوه پـردازی نه شـرط راه می بـاشـد | که اول منزل یوسـف درین ره چـاه می بـاشـد |
| ســبــکــســیـری کــه دارد آگـهـی از دوری مـنـزل | اگرچـه پـای در دامن کـشـد در راه می بـاشـد |
| زخـود بـینـی خـطـر کـمـتـر بـود نـاقـص بـصـیـرت را | کـه در وقـت تـمامیها کـلـف بـا ماه می بـاشـد |
| نداد از عـشـقـبـازی تـو بـه طـوف کعـبـه مجـنون را | که مسجد بـهر طفل شوخ بـازیگاه می بـاشد |
| بــرون آیـنـد آخــر رو ســیـاهـان بــر ولـی نـعــمـت | کـسـوف آفـتـاب بـی زوال از مـاه مـی بــاشـد |
| شــب زلـفـی کـه صــد روز قـیـامـت در بــغـل دارد | به چشم بخت خواب آلود من کوتاه می باشد |
| بـجـز عـاشـق بـه هر آلـوده دامـانی کـه می بـندد | جـناغ آن فـرامشـکـار، خـاطـرخـواه می بـاشـد |
| نـدارد ظــاهـر اســلــام ســودی زرق کــیـشــان را | اگـرچـه راهـزن بـر ره بـود گـمـراه مـی بــاشـد |
| مرا غـافل مدان از خـویش در مسـتـی و هشـیاری | که عاشـق بـا کمال بـیخـودی آگاه می بـاشـد |
| به زلفش چون رسم گفتم دلم آسوده خواهد شد | نـدانسـتـم کـه مـنزل دورتـر از راه مـی بـاشـد |
| دل تــاریـک، صــائب فـارغ اســت از کـلـفـت دوران | خــطــر آیـیـنـه بــی زنـگ را از آه مـی بــاشــد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
