سـخـن ز مـهـر و وفـا بــا تـو بـی وفـا گـفـتـنبـود بـه گوش گران حـرف بـی صدا گفتـننـه آنـچـنـان تـو بــه بــیـگـانـگـی بــرآمـده ایکـه در لـبــاس تـوا…
| سـخـن ز مـهـر و وفـا بــا تـو بـی وفـا گـفـتـن | بـود بـه گوش گران حـرف بـی صدا گفتـن |
| نـه آنـچـنـان تـو بــه بــیـگـانـگـی بــرآمـده ای | کـه در لـبــاس تـوان حـرف آشـنـا گـفـتـن |
| بــه داد مــن بــرس ای کــافــر خــدانــاتــرس | که مانده شـد نفسـم از خـدا خـدا گفتـن |
| تــرحــم اسـت بــر آن بــی زبــان بــزم وصـال | کـه یک سـخـن نتـواند بـه مـدعـا گـفـتـن |
| شـکـایـتــی کـه ز گـفـتــن یـکـی هـزار شـود | هـزار بــار بـه از گـفـتـن اسـت نـا گـفـتـن |
| تسلی از دو لبش چون شوم به یک دشنام؟ | کـه تــلـخ، قـنـد مـکـرر شـود ز وا گـفـتـن |
| دل گــرفــتـــه شـــود بـــاز از هــواخـــواهــان | خوش است غنچه صفت راز با صبا گفتن |
| پـــنــاه گــیــر بـــه دارالــامــان خـــامــوشــی | تـرا که نیسـت میسر سخـن بـجـا گفتـن |
| چه حاجـت است بـه اجـماع، جـود خالص را؟ | بــرای نـام بــود خــلـق را صــلـا گـفــتــن |
| بـه شیشه خـانه عمر خـودسـت سـنگ زدن | ز ممسکی سـخـن سخـت بـا گدا گفتـن |
| ازان شـکسـتـه شـود نفس وزین شود مغرور | هـجـای خـلـق بــود بـهـتـر از ثـنـا گـفـتـن |
| چـگـونه نسـبـت درویش بـه مه کـنم صـائب؟ | مـرا زبــان چـو نـگـردد بـه نـاسـزا گـفـتـن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
