خــــداونــــدا مــــده آن یـــار را غــــممــبــادا قــامــت آن ســرو را خــمتـو می دانی که جـان بـاغ ما اوسـتمـبــادا سـرو جــان از بــاغ مـا کـمهـم…
| خــــداونــــدا مــــده آن یـــار را غــــم | مــبــادا قــامــت آن ســرو را خــم |
| تـو می دانی که جـان بـاغ ما اوسـت | مـبــادا سـرو جــان از بــاغ مـا کـم |
| هـمـیـشـه تــازه و سـرســبــز دارش | بــر او افـشـان کـرامـت هـا دمـادم |
| مــعــظــم دارش انــدر دیــن و دنــیــا | بـه حـق حـرمـت اسـمـای اعـظـم |
| وجـودش در بــنـی آدم غـریـب اسـت | بـــدو صــد فــخـــر دارد جـــان آدم |
| مــخــلــد دار او را هــمــچــو جـــنــت | کـه او جـنات جـنات اسـت مـبـهم |
| ز رنــــج انــــدرون و رنــــج بــــیـــرون | مـعــافــش دار یـا رب و مــســلــم |
| جهان شاد است وز او صد شکر دارد | که عـیسـی شـکـرها دارد ز مریم |
| دعــاهــایـی کــه آن در لــب نــیــایـد | که بر اجزای روح است آن مقسم |
| مـجـاب و مـسـتـجـابــش کـن پـی او | کــه تــو دانـاتــری والــلــه اعــلــم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
