سـفـر کـردم بـه هـر شـهری دویدمچـو شـهـر عـشـق مـن شـهـری نـدیدمنــدانــســتــم ز اول قــدر آن شــهـرز نــادانـی بــســی غــربــت کــشــیـدمرهـا کـردم…
| سـفـر کـردم بـه هـر شـهری دویدم | چـو شـهـر عـشـق مـن شـهـری نـدیدم |
| نــدانــســتــم ز اول قــدر آن شــهـر | ز نــادانـی بــســی غــربــت کــشــیـدم |
| رهـا کـردم چــنـان شـکـرســتــانـی | چـو حـیـوان هـر گـیـاهـی مـی چــریـدم |
| پــیـاز و گـنـدنـا چــون قـوم مـوسـی | چـــرا بـــر مــن و ســلــوی بـــرگــزیــدم |
| بــه غــیــر عــشــق آواز دهــل بــود | هــر آوازی کـــه در عـــالــم شـــنــیــدم |
| از آن بـــانــگ دهــل از عــالــم کــل | بـــدیــن دنـــیــای فـــانــی اوفـــتـــیــدم |
| مـــیــان جـــان هــا جـــان مـــجـــرد | چـو دل بــی پــر و بــی پــا مـی پـریـدم |
| از آن بـاده که لطف و خـنده بـخـشد | چو گل بی حلق و بی لب می چشیدم |
| ندا آمد ز عشـق ای جـان سـفر کن | کــه مــن مــحــنــت ســرایـی آفــریــدم |
| بـسی گفتـم که من آن جـا نخواهم | بـــســـی نــالـــیــدم و جـــامــه دریــدم |
| چـنـانک اکـنون ز رفـتـن مـی گـریزم | از آن جـــا آمـــدن هــم مـــی رمـــیــدم |
| بگفت ای جان برو هر جا که بـاشی | کــه مـن نـزدیـک چــون حــبــل الـوریـدم |
| فسون کرد و مرا بس عشوه ها داد | فـــســـون و عـــشـــوه او را خــــریـــدم |
| فــســون او جــهــان را بــرجــهـانــد | کـی بـاشـم مـن کـه مـن خـود ناپـدیدم |
| ز راهـم بــرد وان گـاهـم بــه ره کـرد | گــر از ره مــی نــرفــتــم مــی رهــیـدم |
| بـگـویم چـون رسـی آن جـا ولـیـکـن | قـلم بـشـکـسـت چـون این جـا رسـیدم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
