چون دهد چشم ترم اشک به دامان بیرونز آستـین بـحـر کند پـنجـه مرجـان بـیرونبـر لـب سـاغـر ازان بـوسـه سـیـراب زنـنـدکه نیارد سخن از مجلس مستـان بـیرونهر…
| چون دهد چشم ترم اشک به دامان بیرون | ز آستـین بـحـر کند پـنجـه مرجـان بـیرون |
| بـر لـب سـاغـر ازان بـوسـه سـیـراب زنـنـد | که نیارد سخن از مجلس مستـان بـیرون |
| هر کجا رفت همان چشم بـه دنبـالش بـود | سـرمه زان روز که آمد ز صـفـاهان بـیرون |
| خــاک غـربــت بــود آیـیـنـه اربــاب سـخــن | طوطی آن بـه که رود از شکرستان بیرون |
| گل شـرم اسـت، کـه هر فـصـل بـهاران آید | لاله افکنده سـر از خـاک شـهیدان بـیرون |
| چشم زنجـیر غریبـانه چـرا خون نگریست؟ | یوسف آن روز که می رفت ز زندان بیرون |
| (کــاروان خــط اگــر بــنــده نـوازی نــکــنــد | که دل ما کشـد از چـاه زنخـدان بـیرون؟) |
| (بـه جـز از مـن کـه تـردد نکـنم از پـی رزق | نیست شیری که نیاید ز نیستان بـیرون) |
| بــه درشـتـی نـتـوان بــرد ز دل غـم صـائب | نـتـوان کـرد ز دل خـار بــه پـیـکـان بـیـرون |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
