بـپـیچـید و نـامـه بـکـردش نـشـانبـدادش بـدان هر دو گـردنکـشـانبـفـرمودشـان گفـت بـه خـرد بـویدبــه ایـوان او بــا هـم انـدر شـویـدچـو او را بـبـیـنـی…
| بـپـیچـید و نـامـه بـکـردش نـشـان | بـدادش بـدان هر دو گـردنکـشـان |
| بـفـرمودشـان گفـت بـه خـرد بـوید | بــه ایـوان او بــا هـم انـدر شـویـد |
| چـو او را بـبـیـنـیـد بـر تـخـت و گـاه | کنید آن زمان خـویشتـن را دو تـاه |
| بــر آیـیـن شـاهـان نـمـازش بــریـد | بــر تــاج و بــر تــخـت او مـگـذریـد |
| چـو هر دو نـشـینـید در پـیش اوی | سـوی تـاج تـابــنـده ش آریـد روی |
| گـــزاریــد پـــیــغـــام فـــرخـــش را | ازو گــوش داریــد پـــاســخــش را |
| چـو پـاسـخ ازو سـر بـسر بـشنوید | زمین را بـبـوسـید و بـیرون شـوید |
| چـو از پـیش او کـینـه ور بـیدرفـش | سوی بلخ بامی کشیدش درفش |
| ابـا یار خـود خیره سر نام خواست | کـه او بـفـگـنـد آن نکـو راه راسـت |
| چـو از شـهر تـوران بـه بـلـخ آمـدند | بــه درگــاه او بــر پــیـاده شــدنــد |
| پــیـاده بــرفــتــنــد تــا پــیـش اوی | بــرایـن آســتــانــه نــهـادنــد روی |
| چــو رویـش بــدیـدنـد بــر گــاه بــر | چـو خـورشـید و تـیر از بـر مـاه بـر |
| نـیـایـش نـمـودنـد چــون بــنـدگـان | بـه پـیش گـزین شـاه فـرخـندگـان |
| بــدادنــدش آن نــامــه خــســروی | نـوشــتــه درو بــر خــط یـبــغــوی |
| چـو شـاه جـهـان نـامـه را بـاز کـرد | بــرآشـفـت و پـیـچـیـدن آغـاز کـرد |
| بـخـواند آن زمان پـیر جـاماسـپ را | کـجـا راهـبــر بـود گـشـتـاسـپ را |
| گــزیـنــان ایــران و اســپــهــبــدان | گــوان جــهــان دیــده و مــوبــدان |
| بخواند آن همه آذران پیش خویش | بــیـاورد اســتــا و بــنـهـاد پــیـش |
| پـیـمـبـرش را خـوانـد و مـوبـدش را | زریــر گــزیــده ســپـــهــبـــدش را |
| زریــر ســپــهــبـــد بـــرادرش بــود | کـه سـالـار گـردان لشـکـرش بـود |
| جــهـان پــهـلــوان بــود آن روزگــار | کـه کـودک بــد اسـفـنـدیـار سـوار |
| پـنـاه سـپـه بــود و پـشـت سـپـاه | ســپــهـدار لـشــکـر نـگـهـدار گـاه |
| جــهـان از بــدی ویـژه او داشـتــی | بــه رزم انـدرون نـیـژه او داشـتـی |
| جـهـانـجـوی گـفـتــا بــه فـرخ زریـر | بـه فرخـنده جـاماسـپ و پـور دلیر |
| که ارجـاسـپ سـالار تـرکـان چـین | یکی نامه کردست زی من چـنین |
| بـدیشان نمود آن سخـنهای زشت | که نزدیک او شـاه تـرکـان نوشـت |
| چـه بـیـنـیـد گـفـتـا بــدیـن انـدرون | چـه گویید کاین را سرانجـام چـون |
| که ناخوش بـود دوستی بـا کسی | کـه مـایـه نـدارد ز دانـش بــسـی |
| مــن از تـــخـــمــه ایــرج پـــاک زاد | وی از تـــخــمــه تــور جــادو نــژاد |
| چــگــونـه بــود در مـیـان آشــتــی | ولــیـکــن مـرا بــود پــنـداشــتــی |
| کسی کش بـود نام و ماند بـسی | سخـن گفت بـایدش بـا هرکسی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
