به صورت یار من چون خشمگین شددلم گفت اه مگر بـا من بـه کین شدبــه صـد وادی فـرورفـتــم بــه ســوداکه چه چـاره که چـاره گر چـنین شدبـه سـوی آسـمـان رفـت…
| به صورت یار من چون خشمگین شد | دلم گفت اه مگر بـا من بـه کین شد |
| بــه صـد وادی فـرورفـتــم بــه ســودا | که چه چـاره که چـاره گر چـنین شد |
| بـه سـوی آسـمـان رفـتـم چـو دیـوان | از ایـن درد آسـمـان مـن زمـیـن شـد |
| مــرا گــفــتــنــد راه راســت بــرگــیــر | چـه ره گـیـرم کـه یـار راسـتـین شـد |
| مــرا هــم راه و هـمــراهــســت یـارم | کــه روی او مـرا ایـمـان و دیـن شــد |
| به زیر گلبـنش هر کس که بـنشست | سعادت با نشستش همنشین شد |
| در این گـفـتـارم آن معـنی طـلـب کـن | نفس های خـوشـم او را کمین شـد |
| ازیـرا اســم هـا عـیـن مـسـمـاســت | ز عـیـن اســم آدم عـیـن بــیـن شـد |
| اگـر خـواهی کـه عـین جـمع بـاشـی | همین شد چـاره و درمان همین شد |
| مـخـوان این گـنج نامه دیگـر ای جـان | که این گنج از پـی حکمت دفین شد |
| بــه کـهـگـل چـون بــپـوشـم آفـتـابـی | جــهـانـی کـی درون آســتــیـن شـد |
| اگــر تــو زیــن مــلــولــی وای بــر تــو | کـه تـو پـیـرار مـردی این یـقـین شـد |
| زره بــر آب مــی دان ایـن ســخــن را | همان آبـسـت الا شـکـل چـین شـد |
| ز خـود محـجـوبـشـان کردم بـه گفتـن | بـه پـیش حاسدان واجـب چنین شد |
| خـمش بـاشـم لـب از گـفـتـن بـبـندم | که مشتی بـیس بـا پـیری قرین شد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
