تــو را ســاقــی جــان گــویـد بــرای نـنــگ و نــامــی رافـرومـگـذار در مـجـلـس چـنـیـن اشـگـرف جــامـی راز خــون مـا قــصــاصــت را بــجــو ایـن دم …
| تــو را ســاقــی جــان گــویـد بــرای نـنــگ و نــامــی را | فـرومـگـذار در مـجـلـس چـنـیـن اشـگـرف جــامـی را |
| ز خــون مـا قــصــاصــت را بــجــو ایـن دم خــلــاصــت را | مـهـل سـاقـی خــاصـت را بــرای خـاص و عـامـی را |
| بــکــش جــام جــلـالـی را فــدا کـن نـفــس و مـالـی را | مـشـو سـخـره حـلـالـی را مـخـوان بــاده حـرامـی را |
| غــلــط کــردار نــادانــی هـمــه نــامــیـســت یـا نــانـی | تـو را چون پـختـه شد جانی مگیر ای پـخته خامی را |
| کـسـی کـز نـام مـی لـافـد بـهـل کـز غـصـه بــشـکـافـد | چـو آن مرغـی که می بـافد بـه گرد خـویش دامی را |
| در ایـن دام و در ایـن دانـه مـجــو جــز عـشـق جــانـانـه | مــگــو از چــرخ وز خــانــه تــو دیـده گــیـر بــامــی را |
| تو شین و کاف و ری را خود مگو شکر که هست از نی | مـگـو الـقـاب جــان حــی یـکـی نـقـش و کـلـامـی را |
| چو بی صورت تو جان بـاشی چه نقصان گر نهان باشی | چــرا دربــنـد آن بــاشــی کــه واگــویـی پــیـامــی را |
| بـــیــا ای هــم دل مــحـــرم بـــگــیــر ایــن بـــاده خــرم | چنان سرمست شو این دم که نشناسی مقامی را |
| بـــرو ای راه ره پــیــمــا بـــدان خــورشــیــد جــان افــزا | از ایـن مـجـنـون پــرسـودا بــبــر آن جــا سـلـامـی را |
| بــگـو ای شـمـس تــبــریـزی از آن مـی هـای پــایـیـزی | بــه خــود در ســاغـرم ریـزی نـفـرمـایـی غـلـامـی را |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
