چو شب شد جملگان در خواب رفتندهمـه چـون مـاهیان در آب رفـتـنـددو چــشـم عـاشــقـان بــیـدار تــا روزهمه شب سوی آن محراب رفتـندچـو ایـشـان را حـریف از ا…
| چو شب شد جملگان در خواب رفتند | همـه چـون مـاهیان در آب رفـتـنـد |
| دو چــشـم عـاشــقـان بــیـدار تــا روز | همه شب سوی آن محراب رفتـند |
| چـو ایـشـان را حـریف از انـدرونـسـت | چـه غـم دارند اگر اصـحـاب رفـتـند |
| هـمـه در غـصـه و در تــاب و عـشـاق | بــه ســوی طـره پــرتــاب رفـتــنـد |
| هـمـه انـدر غـم اســبــاب و ایـشــان | قـلـنـداروار بــی اســبــاب رفـتــنـد |
| کـی یـابـد گـرد ایشـان را کـه ایشـان | چو برق و باد سخت اشتاب رفتند |
| تـو چـون دلوی بـر بـن دولاب می گرد | کـه ایشـان بـرتـر از دولـاب رفـتـنـد |
| بـبـیـن آن هـا کـه بـنـد سـیـم بـودنـد | درون خـاک چـون سـیمـاب رفـتـند |
| بـبـین آن ها کـه سـیمـین بـر گـزیدند | بـه روی سـرخ چـون عـناب رفـتـند |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
