چــنــد دنـدان تأمــل بــه جــگــر افــشــردن؟چون صدف اشک فرو خوردن و گوهر کردنچـون قلم تـا سر خـود را ننهی بـر کف دستنـتـوان وادی خـونـخـوار سـخـن سـ…
| چــنــد دنـدان تأمــل بــه جــگــر افــشــردن؟ | چون صدف اشک فرو خوردن و گوهر کردن |
| چـون قلم تـا سر خـود را ننهی بـر کف دست | نـتـوان وادی خـونـخـوار سـخـن سـر کـردن |
| تــا قـدم دایـره سـان بــر سـر خــود نـگـذاری | مــعــنــی از عــالــم بـــالــا نــتـــوان آوردن |
| تـا چـون چـوگان نشود قامتـت از فکر سـخـن | از حـریـفـان نـتــوان گـوی فـصـاحـت بــردن |
| آن ازین کـوچـه بـرد سـر بـه سـلـامـت بـیرون | که سـر سـخـت ز هر سنگ تـواند خـوردن |
| هر که سـر در سـر معـنی نکـند همچـو قـلم | بـه کـه نامـوس تـخـلـص نکـشـد بـر گـردن |
| سـخـنی کز سـر اندیشه نبـاشد پـوچ اسـت | شــعـر پــر مـغـز نـگـردد ز دهـن پــر کـردن |
| سخن آن است که چون پرده ز رخسار کشد | رنــگ از چـــهــره یــاقـــوت تـــوانــد بـــردن |
| ارج اهل سخن این بـس، که به افلاک رسید | شـعـلـه شـهرت این طـایفـه بـعـد از مردن |
| در گــذر صــائب ازیـن مــرحــلــه آتــش خــیـز | بـیـش ازین پـای در آتـش نـتـوان افـشـردن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
