بــبـیـن ذرات روحـانـی کـه شـد تـابــان از ایـن صـحـراببین این بحر و کشتی ها که بر هم می زنند این جابـــبـــیــن عــذرا و وامــق را در آن آتــش خــلــ…
بــبـیـن ذرات روحـانـی کـه شـد تـابــان از ایـن صـحـرا | ببین این بحر و کشتی ها که بر هم می زنند این جا |
بـــبـــیــن عــذرا و وامــق را در آن آتــش خــلــایــق را | بـبـین معشوق و عاشق را بـبـین آن شـاه و آن طغرا |
چو جوهر قلزم اندر شد نه پـنهان گشت و نی تر شد | ز قــلــزم آتــشــی بــرشــد در او هــم لــا و هـم الــا |
چو بی گاهست آهسته چو چشمت هست بربسته | مـزن لـاف و مـشـو خــسـتــه مـگـو زیـر و مـگـو بــالـا |
کـه ســوی عـقـل کـژبــیـنـی درآمـد از قـضــا کـیـنـی | چـو مفلوجـی چو مسکینی بـماند آن عقل هم بـرجـا |
اگــر هـســتــی تــو از آدم در ایـن دریـا فــروکــش دم | کـه ایـنـت واجــبــســت ای عــم اگـر امـروز اگـر فـردا |
ز بـحـر این در خجـل بـاشد چـه جـای آب و گل بـاشد | چـه جـان و عـقـل و دل بـاشـد کـه نـبـود او کـف دریـا |
چه سودا می پـزد این دل چه صفرا می کند این جان | چـه سـرگـردان هـمـی دارد تـو را ایـن عـقـل کـارافـزا |
زهـی ابــر گــهـربــیـزی ز شــمـس الـدیـن تــبــریـزی | زهــی امــن و شــکــرریــزی مــیــان عــالــم غــوغــا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج