ای لـب لـعـل تـو مـهر لـب شـیرین سـخـنـانگـوی چـوگـان خـم زلـف تــو سـیـمـیـن ذقـنـانشــمــع فــانــوس خــیـالــنــد ز بــی آرامــیهـمـه شـب ز آتـش سـ…
| ای لـب لـعـل تـو مـهر لـب شـیرین سـخـنـان | گـوی چـوگـان خـم زلـف تــو سـیـمـیـن ذقـنـان |
| شــمــع فــانــوس خــیـالــنــد ز بــی آرامــی | هـمـه شـب ز آتـش سـودای تـو گـل پـیرهنـان |
| هر کجـا هست بـتـی، سنگ فلاخـن سـازند | گــر بـــبــیــنــنــد گــل روی تــرا بـــرهــمــنــان |
| روی خــنــدان تــو تـــا انــجــمــن آرا گــردیــد | خـنده شـد گوشه نشین در لب شیرین دهنان |
| دســت و تــیـغ تــو مــریـزاد، کــه از پــرتــو او | شـد چــراغـان جــگـر خـاک ز خـونـیـن کـفـنـان |
| تــا قــیـامـت نـتــوانـســت گـرفــتــن خــود را | هـر کــه لــغــزیـد ز نـظــاره ســیـمـیـن بــدنـان |
| شانه را دست شد از بی ادبی خشک اینجا | مـنـه انـگـشـت بـه گـفـتـار پـریشـان سـخـنـان |
| در همـه روی زمـین می شـود انگـشـت نمـا | هر که چون می به تمامی شود از خودشکنان |
| غوطه در زهر چـو طوطی خـورد از دیده شور | هر که صـائب شـود از جـمله شـیرین سـخـنان |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
