ایـن بـوی روح پـرور از آن خـوی دلـبــرسـتویـن آب زنـدگـانـی از آن حــوض کـوثــرسـتای بــاد بــوســتــان مـگـرت نـافـه در مـیـانوی مــرغ آشــنـا مـگــر…
| ایـن بـوی روح پـرور از آن خـوی دلـبــرسـت | ویـن آب زنـدگـانـی از آن حــوض کـوثــرسـت |
| ای بــاد بــوســتــان مـگـرت نـافـه در مـیـان | وی مــرغ آشــنـا مـگــرت نـامـه در پــرســت |
| بـوی بـهشـت می گـذرد یا نسـیم دوسـت | یـا کــاروان صــبــح کــه گـیـتــی مـنـورســت |
| این قـاصـد از کـدام زمینسـت مشـک بـوی | وین نامه در چه داشت که عنوان معطرست |
| بـــر راه بـــاد عـــود در آتـــش نــهــاده انــد | یا خود در آن زمین که تـویی خاک عنبـرست |
| بـــازآ و حــلــقــه بـــر در رنــدان شــوق زن | کاصحـاب را دو دیده چـو مسـمار بـر درسـت |
| بـــازآ کــه در فــراق تــو چــشــم امــیــدوار | چــون گــوش روزه دار بــر الـلـه اکــبــرســت |
| دانـی کــه چــون هـمـی گـذرانـیـم روزگــار | روزی که بـی تـو می گذرد روز محـشرسـت |
| گـفـتـیـم عـشـق را بـه صـبـوری دوا کـنـیـم | هر روز عـشـق بـیشـتـر و صـبـر کـمتـرسـت |
| صـورت ز چــشـم غـایـب و اخـلـاق در نـظـر | دیـدار در حــجــاب و مــعــانـی بــرابــرســت |
| در نـامـه نیز چـند بـگـنـجـد حـدیث عـشـق | کـوتـه کـنـیـم کـه قـصـه مـا کـار دفـتــرسـت |
| همچون درخت بادیه سعدی به برق شوق | سـوزان و میوه سـخـنش همـچـنان تـرسـت |
| آری خـوشست وقت حـریفان بـه بـوی عود | وز سـوز غـافـلـنـد کـه در جـان مـجـمـرسـت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
