بـه خـون غـلطـد چـمن از ناله دردآشـنای منقـفـس پـر گل شـود از بـلبـل رنگین نوای منگـران خـیزنـد همـراهان بـی پـروای مـن، ورنهره خـوابــیـده را بــیـدا…
| بـه خـون غـلطـد چـمن از ناله دردآشـنای من | قـفـس پـر گل شـود از بـلبـل رنگین نوای من |
| گـران خـیزنـد همـراهان بـی پـروای مـن، ورنه | ره خـوابــیـده را بــیـدار مـی سـازد درای مـن |
| نیم بی مایه تا بر سود باشد از سفر چشمم | مرا این بـس که خاری نشکند در زیر پای من |
| بـه استـغنا تـوان خـو در جـگر کردن بـخیلان را | فـلـک را داغ دارد خــاطــر بــی مـدعــای مـن |
| نـدارد عـالـم تـجـرید چـون مـن خـانـه پـردازی | نمی گـردد غـبـارآلـود سـیلـاب از سـرای مـن |
| مرا می زیبـد از اهل قـناعـت لاف بـی بـرگـی | که از پهلوی خشک خویش بـاشد بوریای من |
| ز بــرق تـیـشـه مـن کـوه آهـن آب مـی گـردد | چـه بـاشد بـیستـون در پـنجـه زورآزمای من؟ |
| چـنان کز جـنبـش افزاید گرانی مهد طـفلان را | به لنگر شد ز طوفان کشتی بی ناخدای من |
| چنان صائب فشاندم آستـین بـر خواهش دنیا | کـه همت از در دلـها نمی خـواهد گـدای من |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
