رفتـم بـه طـبـیب جـان گفتـم که بـبـین دسـتـمهم بی دل و بیمارم هم عاشق و سرمستمصــد گـونـه خــلـل دارم ای کـاش یـکـی بــودیبـا این همه عـلت ها در شـنقـ…
| رفتـم بـه طـبـیب جـان گفتـم که بـبـین دسـتـم | هم بی دل و بیمارم هم عاشق و سرمستم |
| صــد گـونـه خــلـل دارم ای کـاش یـکـی بــودی | بـا این همه عـلت ها در شـنقـصـه پـیوسـتـم |
| گـفـتـا کـه نـه تـو مـردی گـفـتـم کـه بــلـی امـا | چـون بــوی تـوام آمـد از گـور بــرون جـسـتــم |
| آن صــورت روحـــانــی وان مــشـــرق یــزدانــی | وان یوسف کنعانی کز وی کف خـود خـسـتـم |
| خوش خوش سوی من آمد دستی به دلم برزد | گفتـا ز چه دستی تو گفتـم که از این دستـم |
| چــون عـربــده مـی کـردم درداد مـی و خــوردم | افــروخـــت رخ زردم وز عـــربـــده وارســـتـــم |
| پـس جـامه بـرون کـردم مـسـتـانه جـنون کـردم | در حـلـقـه آن مسـتـان در میمنه بـنشـسـتـم |
| صـد جـام بــنـوشـیـدم صـد گـونـه بــجـوشـیـدم | صـد کـاسـه بـریزیدم صـد کوزه دراشـکسـتـم |
| گــوســـالــه زریــن را آن قـــوم پـــرســـتـــیــده | گـوسـالـه گـرگـیـنـم گـر عـشـق بـنـپـرسـتـم |
| بــازم شــه روحــانـی مــی خــوانــد پــنـهـانـی | بـر می کـشـدم بـالـا شـاهانه از این پـسـتـم |
| پــابــسـت تــوام جــانـا سـرمـسـت تــوام جـانـا | در دسـت تـوام جـانا گـر تـیرم وگـر شـسـتـم |
| چـسـت تـوام ار چـستـم مست تـوام ار مستـم | پـست تـوام ار پـستـم هست توام ار هستـم |
| در چــرخ درآوردی چــون مـســت خــودم کـردی | چون تو سر خم بـستی من نیز دهان بـستم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
