بـنـه ای سـبـز خـنـگ مـن فـراز آسـمـان هـا سـمکه بـنوشـت آن مه بـی کیف دعوت نامه ای پـیشـمروان شد سوی ما کوثر که گنجا نیست ظرف اندربـدران مشـک سـقـا ر…
| بـنـه ای سـبـز خـنـگ مـن فـراز آسـمـان هـا سـم | که بـنوشـت آن مه بـی کیف دعوت نامه ای پـیشـم |
| روان شد سوی ما کوثر که گنجا نیست ظرف اندر | بـدران مشـک سـقـا را بـزن سـنگی و بـشـکـن خـم |
| یـکـی آهـوی چــون جــانـی بــرآمـد از بــیـابــانـی | کــه شــیـر نــر ز بــیـم او زنــد بــر ریـگ ســوزان دم |
| همه مـسـتـیم ای خـواجـه بـه روز عـید می مـاند | دهل مست و دهلزن مست و بـیخود می زند لم لم |
| درآمـد عـقـل در مـیـدان ســر انـگـشــت در دنـدان | که بـر سـرمسـت و بـا حـیران چـه بـرخـوانیم الهاکم |
| یـکـی عـاقـل مـیـان مـا بـه دار وهـم نـمـی یـابـنـد | در این زنجـیر مجـنونان چـه مجـنون می شـود مردم |
| بــر مـخــمـور یـک سـاغـر بــه از صـد خــانـه پــرزر | بــریـزم بــر تــن لــاغــر از آن بــاده یـکــی قــمــقــم |
| میان روزه داران خـوش شـراب عشق در می کش | نه آن مستـی که شب آیی ز شرم خلق چون کزدم |
| بـخـور بـی رطـل و بـی کوزه میی کو نشـکند روزه | نه ز انگور است و نه از شیره نه از بکنی نه از گندم |
| شـرابـی نـی کـه درریـزی سـر مـخـمـور بـرخـیزی | دروغــیــن اســت آن بـــاده از آن افــتــاد کــوتــه دم |
| رسـید از بـاده خـانه پـر بـه زیر مشـک می اشـتـر | رها کـن خـواب خـراخـر کـه قـمقـم بـانگ زد قـم قـم |
| دهان بـربـند و محرم شو به کعبه خامشان می رو | پـیاپـی اندر این مستـی نه اشتـر جو و نی جـم جم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
