شـکـســت نـقـش مـرادسـت بــوریـای مـرانسـیم فـتـح، قـلـم مـی کـند لـوای مـراز بـیم دوزخ اگـر فـارغـم ز غـفـلـت نـیـسـتکه می دهد عمل من همان سزای مرانظ…
| شـکـســت نـقـش مـرادسـت بــوریـای مـرا | نسـیم فـتـح، قـلـم مـی کـند لـوای مـرا |
| ز بـیم دوزخ اگـر فـارغـم ز غـفـلـت نـیـسـت | که می دهد عمل من همان سزای مرا |
| نظر بـه دانه کس نیسـت سـیر چـشمان را | بـه آب خـشـک بـود گـردش آسـیای مرا |
| یـکـی هـزار شــد از وصــل بــی قــراری دل | نـکـرد سـرمـه مـنـزل خـمـش درای مـرا |
| رسیده است بـه جـایی گران رکابـی خـواب | که تـوتـیای قلم ساختـه است پـای مرا |
| چـنان بـه پـیکـر مـن ضـعـف زور آورده اسـت | که فـرق نیسـت ز قد دوتـا، عـصـای مرا |
| ز بــس کـه نـور بــصـیـرت نـمـانـده در مـردم | بــه نـرخ خــاک نـگـیـرنـد تــوتــیـای مـرا |
| ز گرمی طلب از بس که داغدار شده است | زمین ز خـویش کند دور، نقـش پـای مرا |
| شــــود ز آب وضـــو تــــازه، داغ هـــای ریـــا | مـگــر شــراب نـمــازی کــنـد ردای مــرا |
| هــلــال عــیــد شــود حـــلــقــه بـــرون درم | شبـی که روی تو روشن کند سرای مرا |
| مــرا ز نــعــمــت دیـدار ســیـر نــتــوان کــرد | کـه سـاخـتـند نگـون کـاسـه گـدای مـرا |
| نــظــر بــه صــیـقــل مــردم نــدارد آیـنــه ام | چو بـحر، موجه من می دهد جـلای مرا |
| بــه ســنـگـلـاخ اگــر راه ســیـل مـن افــتــد | چـنان روم که کسـی نشـنود صدای مرا |
| نـهـشـت سـبـزه خـوابـیده در سـراسـر بـاغ | بـه عندلیب چـه نسـبـت بـود نوای مرا؟ |
| قـدم شـمـرده نـهـم بــر بـسـاط گـل صـائب | ز بـس کـه خـار ملـامـت گـزیده پـای مرا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
