ز خـامـشـی دل روشـن شـود سـیـاه مـراسـیاه خـیمه لـیلی اسـت دود آه مراز داغ زیـر نـگــیـن مـن اســت روی زمـیـنز اشـک و آه بـود لشـکر و سـپـاه مراچـو گـ…
ز خـامـشـی دل روشـن شـود سـیـاه مـرا | سـیاه خـیمه لـیلی اسـت دود آه مرا |
ز داغ زیـر نـگــیـن مـن اســت روی زمـیـن | ز اشـک و آه بـود لشـکر و سـپـاه مرا |
چـو گـردبـاد بـه سـرگـشـتـگی بـرآمده ام | نمـی رود دل گـمـره بـه هیچ راه مـرا |
حـبـاب مانع جـوش و خـروش دریا نیسـت | ز مغـز، شـور نگـردد کـم از کـلـاه مـرا |
نمی تـوان بـه نصـیحـت عـنان من پـیچـید | نداشـت زلـف بـه زنـجـیرها نگـاه مـرا |
بــه رنـگ زرد ز دیـنـار گــشــتــه ام قــانـع | چـو کـهربـا نپـرد چـشـم بـهر کـاه مرا |
نـیم بـه هـمـسـفـران بـار از تـهـیـدسـتـی | که هسـت از دل صد پـاره زاد راه مرا |
حریف سرکشی نفس نیست یوسف من | حـضـیض چـاه بـود بـه ز اوج جـاه مـرا |
چـو شـمع، زندگیم صـرف شـد بـه لرزیدن | نشد که دست حمایت شود پـناه مرا |
مـرا بــه جــاذبــه، ای مـیـر کـاروان دریـاب | کـه مـانده کـرد گـرانـبـاری گـنـاه مـرا |
اگر چـه گوهر من چـشـم می کند روشن | نمی خـرند عـزیزان بـه بـرگ کـاه مـرا |
مـرا بـه عـالـم بــالـا رسـانـد یـک جـهـتـی | نگشت کعبـه و بـتخانه سنگ راه مرا |
ز زهـد خـشـک مـرا زنـده زیر خـاک مـکـن | مـبـر ز مـیکـده زاهد بـه خـانـقـاه مـرا |
زبـــان عـــذر نــدارم ز روســـیــاهــی هــا | مگر شـود عـرق شـرم عـذرخـواه مرا |
مـرا ز سـیل گـرانسـنگ هیچ پـروا نیسـت | خــراب بــیـش کـنـد آب زیـر کــاه مـرا |
هزار لـطـف طـمـع داشـتـم ز سـاده دلـی | نکرد چشم تو ممنون بـه یک نگاه مرا |
کجـاست فرصت مشق جـنون مرا صائب؟ | که برده دست و دل از کار، مد آه مرا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج