هــر کآتـــش مـــن دارد او خـــرقـــه ز مـــن داردزخمی چو حسینستش جامی چو حسن داردنفس ار چـه که زاهد شد او راست نخواهد شدور راســتــیـی خــواهـی آن سـ…
| هــر کآتـــش مـــن دارد او خـــرقـــه ز مـــن دارد | زخمی چو حسینستش جامی چو حسن دارد |
| نفس ار چـه که زاهد شد او راست نخواهد شد | ور راســتــیـی خــواهـی آن ســرو چــمـن دارد |
| جــانـیـســت تــو را ســاده نـقـش تــو از آن زاده | در سـاده جـان بـنـگـر کـان سـاده چـه تـن دارد |
| آییـنـه جـان را بـیـن هـم سـاده و هـم نـقـشـین | هـر دم بــت نـو سـازد گـویـی کـه شـمـن دارد |
| گـه جــانـب دل بــاشــد گـه در غـم گـل بــاشـد | مـــانــنــده آن مـــردی کـــز حـــرص دو زن دارد |
| کـی شــاد شــود آن شــه کـز جــان نـبــود آگـه | کــی نـاز کــنـد مــرده کــز شــعــر کــفــن دارد |
| مـی خـایـد چـون اشـتـر یـعـنـی کـه دهـانـم پــر | خــایـیـدن بــی لــقــمــه تــصــدیـق ذقــن دارد |
| مـردانه تـو مـجـنون شـو و انـدر لـگـن خـون شـو | گـه مـاده و گـه نـر نـی کـان شــیـوه زغـن دارد |
| چـون مـوسـی رخ زردش تــوبــه مـکـن از دردش | تـــا یــار نــعــم گــویــد کــر گــفــتــن لــن دارد |
| چون مست نعم گشتی بی غصه و غم گشتی | پـس مسـت کجـا داند کـاین چـرخ سـخـن دارد |
| گـر چـشـمـه بـود دلـکـش دارد دهنـت را خـوش | لــیـکــن هــمــه گــوهــرهــا دریـای عــدن دارد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
