نمـی تـوان ز سـخـن سـاخـتـن خـمـوش مـراکه چون صدف ز دهان است رزق گوش مرااگر چه صحبت من غم زداست همچو شراببــه روی تــلـخ، حـریـفـان کـنـنـد نـوش مـراز…
| نمـی تـوان ز سـخـن سـاخـتـن خـمـوش مـرا | که چون صدف ز دهان است رزق گوش مرا |
| اگر چه صحبت من غم زداست همچو شراب | بــه روی تــلـخ، حـریـفـان کـنـنـد نـوش مـرا |
| ز آفــتـــاب بـــود روشــنــایــیــم چــون لــعــل | نمی تـوان بـه نفـس سـاخـتـن خـموش مرا |
| مـرا ز کـوی خــرابــات پــای رفـتــن نـیـســت | مگـر بـه خـانه بـرد محـتـسـب بـه دوش مرا |
| نـکـرده بــود تــمـاشــا هـنـوز قـامـت راســت | که شد خـرام تـو سـیلاب عقل و هوش مرا |
| چـنان ز سـردی عـالـم فـسـرده دل شـده ام | کــه روی گــرم نـمـی آورد بــه جــوش مــرا |
| چــنــان ز تــنــگــی ایــن بــوســتــان در آزارم | کـه صــبــح عــیـد بــود روی گـلـفـروش مـرا |
| خوشم بـه صحـبـت بـلبـل که می بـرد صائب | بــه ســیـر عــالـم دیـگـر ز هـر خــروش مـرا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
