خــدایـا قـطــره ام را شــورش دریـا کـرامـت کـندل خـون گشـتـه و مژگـان خـونپـالا کـرامت کـننـمـی گـردانی از مـن راه اگـر سـیل مـلـامـت راکـف خـاک مـرا…
| خــدایـا قـطــره ام را شــورش دریـا کـرامـت کـن | دل خـون گشـتـه و مژگـان خـونپـالا کـرامت کـن |
| نـمـی گـردانی از مـن راه اگـر سـیل مـلـامـت را | کـف خـاک مـرا پــیـشـانـی صـحـرا کـرامـت کـن |
| جــنـون مــن بــه داغ ریـزه انـجــم نـمـی ســازد | مـرا چـون مـهـر یـک داغ جـهـان آرا کـرامـت کـن |
| دل مـینـای مـی را مـی کـند جـام نگـون خـالـی | دل پر خون چو دادی، چشم خونپـالا کرامت کن |
| درین وحشت سرا تا کی اسیر آب و گل باشم؟ | مـرا راهـی بـه سـوی عـالـم بــالـا کـرامـت کـن |
| بـه گـرداب بـلـا انـداخـتـی چـون کـشـتـی مـا را | لبی خشک از شکایت چون لب دریا کرامت کن |
| مرا هر روز چـون خـورشـید قرصـی در کنار افکن | نمی گـویم بـه من رزق مـرا یکـجـا کـرامـت کـن |
| ز سـودای محـبـت هیچ کس نقـصـان نمی بـیند | دل و دسـتـی مرا یارب درین سـودا کـرامت کـن |
| نظر بـینا چـو شد خضرست هر گرد سبـکسیری | مـن گــم کــرده ره را دیـده بــیـنـا کــرامـت کــن |
| دل خود می خورد سیلاب چون جـایی گره گردد | زبــان شــکـوه ام را قــوت انـشــا کــرامـت کــن |
| حــضـور گـلـشــن جــنـت بــه زاهـد بــاد ارزانـی | مرا یک گـل زمین از سـاحـت دلـها کـرامـت کـن |
| دو شاهد چون دو بـال و پر بـود شهبـاز معنی را | زبــان آتــشــیـن دادی، یـد بــیـضـا کـرامـت کـن |
| بــهـار طـبــع صــائب فـکـر جــوش تــازه ای دارد | نسـیم گـلسـتـانش را دم عـیسـی کـرامت کـن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
