سـفـر نزدیک شـد، فـکـر اقـامت را ز سـر وا کـنمــهــیــای وداع آشــیـان شــو، بــال و پــر وا کــننـدارد سـیل بـی زنـهار رحـمـت بـر گـرانـخـوابـانز پـا…
| سـفـر نزدیک شـد، فـکـر اقـامت را ز سـر وا کـن | مــهــیــای وداع آشــیـان شــو، بــال و پــر وا کــن |
| نـدارد سـیل بـی زنـهار رحـمـت بـر گـرانـخـوابـان | ز پـای خـویـش ایـن بـنـد گـران را پـیـشـتـر وا کـن |
| وداع بــرگ هـسـتــی را بــه ایـام خـزان مـفـکـن | چو گل در نوبهار این سست پیمان را ز سر وا کن |
| تـــرا آســوده آب و دانــه در کــنــج قــفــس دارد | ز آب و دانـه بــگـذر، ایـن گـره از بــال و پــر وا کـن |
| بـه مسـتـی مگـذران چـون بـلـبـل ایام بـهاران را | چو گل گوشی درین بستان به تحقیق خبـر وا کن |
| نـه ای از لــالـه کــمـتــر در ریـاض دردمـنـدی هـا | گریبـانی بـه داغ سـینه سـوز ای بـی جـگر وا کن |
| بـه سـرو و بـید دامن بـاز کـردن بـی ثـمر بـاشـد | اگر وا می کنی دامن، بـه نخـل خـوش ثـمر وا کن |
| اگر چـون نیشـکـر سـنگین دلان پـامال سـازندت | تـو از هر بـنـد انگـشـتـی سـر تـنگ شـکـر وا کـن |
| نمی خواهد بصیرت وحشت از دنیای بی حاصل | نداری گـر دل بـیدار، چـشـمـی چـون شـرر وا کـن |
| بـه راه پـر خـطـر دامان کـوشـش از میان بـگشـا | بـه منزل چـون رسـی بـند قبـا بـگشـا، کمر وا کن |
| نداری چـون صدف گر صبـر صائب بـر تـهیدستـی | لــب دریــوزه پـــیــش مــردم والـــاگـــهــر وا کـــن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
