شـب عـیدسـت سـاقـی بـاده روشـن مـهـیـا کـنتـــمــاشـــای مــه نــو را ز جـــام زر دو بـــالــا کـــنخـمـارآلـود بــی تــاب اسـت در خـمـیـازه پــردازیل…
| شـب عـیدسـت سـاقـی بـاده روشـن مـهـیـا کـن | تـــمــاشـــای مــه نــو را ز جـــام زر دو بـــالــا کـــن |
| خـمـارآلـود بــی تــاب اسـت در خـمـیـازه پــردازی | لب ما بـستـه می خـواهی، دهان شیشه را وا کن |
| بـه شـکـر این کـه در زیر نگـین داری مـی لـعـلـی | سـفـال و سـنـگ این ویـرانـه را یـاقـوت سـیمـا کـن |
| عجب عیشی است ماه نو به روی دوستان دیدن | قــدح بــردار و اربــاب طــرب را جــمـع یـک جــا کـن |
| ز زهد خـشک چـون تـسـبـیح در دل صد گره دارم | بــه جــامـی قـبــضـه خـاک مـرا دامـان صـحــرا کـن |
| ز احـیـای زمـیـن مـرده بــه طـاعـت نـمـی بــاشـد | دل افــســرده مــا را بـــه جـــام بـــاده احــیــا کــن |
| ز مـعـمـاری نـصـیـب خـضـر عـمـر جــاودانـی شـد | بــه درد بــاده تــا مـمـکـن بــود تــعـمـیـر دلـهـا کـن |
| ز مسـتـی کن لب جـان بـخـش را تـلقـین گویایی | جهان چون چشم سوزن تنگ بر چشم مسیحا کن |
| بــه روی دل تـوان تـسـخـیـر کـردن مـلـک دلـهـا را | کـلـاه سـرکـشـی از سـر بـنـه، تـیغ از کـمـر وا کـن |
| کــمــنــد آســمــانـی پــاره گــردیـدن نـمــی دانـد | دل دیــوانــه را زنــجــیــر ازان زلــف چــلــیــپــا کــن |
| نــدارد تــاب دســت انــداز جــرأت دامــن پـــاکــان | زمـیـن ســیـنـه را پــاک از خــس وخــار تــمـنـا کـن |
| ز اقــبــال کــریــمــان آبــرو گــوهــر شــود صــائب | لـب خـواهش بـه ابـر نـوبـهـاران چـون صـدف وا کـن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
