آن بـــــنـــــده آواره بــــــازآمـــــد و بــــــازآمـــــدچون شمع به پیش تو در سوز و گداز آمدچون عبهر و قند ای جان در روش بـخند ای جاندر را بــمـبـ…
| آن بـــــنـــــده آواره بــــــازآمـــــد و بــــــازآمـــــد | چون شمع به پیش تو در سوز و گداز آمد |
| چون عبهر و قند ای جان در روش بـخند ای جان | در را بــمـبـنـد ای جـان زیـرا بـه نـیـاز آمـد |
| ور زانـک بــبــنـدی در بــر حـکـم تـو بــنـهـد سـر | بـر بـنـده نـیاز آمـد شـه را هـمـه نـاز آمـد |
| هــر شــمــع گــدازیــده شــد روشــنــی دیــده | کــان را کــه گــداز آمـد او مـحــرم راز آمـد |
| زهــراب ز دســت وی گــر فــرق کــنــم از مــی | پـس در ره جـان جـانم والـله بـه مجـاز آمد |
| آب حـــیــوانــش را حـــیــوان ز کــجـــا نــوشـــد | کی بـیند رویش را چـشـمی کـه فـرازآمد |
| مـن تــرک ســفـر کـردم بــا یـار شــدم ســاکـن | وز مـرگ شـدم ایمـن کـان عـمـر دراز آمـد |
| ای دل چو در این جویی پس آب چه می جویی | تـا چـنـد صـلـا گـویـی هـنـگـام نـمـاز آمـد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
