بـه دامـن بـرگ عـیـش از داغ پـنـهـان مـی تـوان چـیـدنگل از گلهای خـوشـبـو در گریبـان می تـوان چـیدناگـر خــود را تــوانـی هـمـچــو شــبــنـم صـاف گـرد…
| بـه دامـن بـرگ عـیـش از داغ پـنـهـان مـی تـوان چـیـدن | گل از گلهای خـوشـبـو در گریبـان می تـوان چـیدن |
| اگـر خــود را تــوانـی هـمـچــو شــبــنـم صـاف گـردانـدن | به چشم پاک گل ها زین گلستان می توان چیدن |
| حـجـابـی نـیـسـت غـیـر از خـیـرگـی گـلـزار عـصـمـت را | بـه چشم بـسته گل از روی جانان می توان چیدن |
| نــظــر گــر بــر جــمــال کــعــبــه بــاشــد رهـنــوردان را | گـل بــی خـار از خـار مـغـیـلـان مـی تــوان چـیـدن |
| ز خـــار بـــی گــل ایــن بـــاغ دشــوارســت دل کــنــدن | وگـرنـه از گـل بــی خـار، دامـان مـی تـوان چـیـدن |
| همین اشکی است کز حسرت به گرد چشم می گردد | گـلـی کـز دیدن خـورشـید تـابـان مـی تـوان چـیدن |
| تــوانـی گـر بــه آب حــلـم کــشــتــن خــشــم را در دل | گـل از آتـش چـو ابـراهیم آسـان مـی تـوان چـیدن |
| گــلــی در راه یـاران گــر ز بــی بــرگــی نــیـفــشــانـی | بـه عذر آن خس وخاری بـه مژگان می توان چیدن |
| هـــمـــیــن بـــرچـــیـــدن دامـــن بـــود از راه آگـــاهـــی | گـلـی کـز مـن صـحـرای امـکـان مـی تـوان چـیـدن |
| گــذشــت از دل شــبـــی دامــن کــشــان زلــف دراز او | هـنـوز از دود تــلـخ آه، ریـحــان مـی تــوان چــیـدن |
| دریـن عـبــرت سـرا گـر چـشـم عـبـرت بـیـن تـرا بــاشـد | ز خـاک راه گـوهـرهـای غـلـطـان مـی تـوان چـیدن |
| اگــر از رنــگ و بـــو صــائب بـــپـــوشــی دیــده ظــاهــر | در ایـام خـزان گـل از گـلـسـتـان مـی تـوان چـیـدن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
