شب فراق که داند که تـا سحـر چـندسـتمگر کسـی که بـه زندان عشـق دربـندسـتگـرفــتــم از غــم دل راه بــوســتــان گـیـرمکـدام سـرو بـه بــالـای دوسـت مـان…
| شب فراق که داند که تـا سحـر چـندسـت | مگر کسـی که بـه زندان عشـق دربـندسـت |
| گـرفــتــم از غــم دل راه بــوســتــان گـیـرم | کـدام سـرو بـه بــالـای دوسـت مـانـنـدسـت |
| پـیـام مـن کـه رسـانـد بــه یـار مـهـرگـسـل | کـه بـرشـکـسـتـی و مـا را هنوز پـیونـدسـت |
| قسم بـه جان تو گفتـن طریق عزت نیست | بـه خاک پـای تـو وان هم عظیم سوگندست |
| کـه بـا شـکـسـتـن پـیمان و بـرگـرفـتـن دل | هــنــوز دیــده بـــه دیــدارت آرزومــنــدســت |
| بـیا که بـر سر کویت بـسـاط چـهره ماست | بـه جـای خـاک که در زیر پـایت افکنده سـت |
| خـیـال روی تـو بـیـخ امـیـد بــنـشـانـدسـت | بـلـای عـشـق تـو بـنـیـاد صـبـر بـرکـنـدسـت |
| عجب در آن که تو مجموع و گر قیاس کنی | بــه زیـر هـر خـم مـویـت دلـی پـراکـنـدسـت |
| اگـر بـرهنه نبـاشـی کـه شـخـص بـنمـایی | گـمـان بـرنـد کـه پـیـراهـنـت گـل آکـنـدسـت |
| ز دسـت رفـتـه نه تـنها مـنـم در این سـودا | چه دست ها که ز دست تـو بـر خداوندست |
| فـراق یار کـه پـیش تـو کـاه بـرگـی نیسـت | بـیـا و بــر دل مـن بـیـن کـه کـوه الـونـدسـت |
| ز ضـعـف طـاقت آهم نماند و تـرسـم خـلق | گمان برند که سعدی ز دوست خرسندست |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
