فــقــیـران را بــه چــوب مــنـع از درگــاه خــود رانـدنبــه شـمـع دولـت بــیـدار بــاشـد دامـن افـشـانـدنمـگــردان روی گــرم از دوســتــان تــا دولـت…
| فــقــیـران را بــه چــوب مــنـع از درگــاه خــود رانـدن | بــه شـمـع دولـت بــیـدار بــاشـد دامـن افـشـانـدن |
| مـگــردان روی گــرم از دوســتــان تــا دولـتــی داری | که از یک شمع روشن می توان صد شمع گیراندن |
| بـه خـاموشـی ز زخـم خـصـم بـد گـوهر مشـو ایمن | کـه آب تـیغ طـوفـان مـی کـنـد در وقـت خـوابـانـدن |
| دهد هر کس بـه ریزش دست خـود در زندگی عادت | بـه نقـد جـان بـه آسـانی تـوانـد دسـت افـشـانـدن |
| بـپـوشـان دیده از خـود، در حـریم وصـل مـحـرم شـو | کـه بـا دریا یکـی گردد حـبـاب از چـشـم پـوشـاندن |
| ز دل زنـگـار غــفــلـت مـی زدایـد صــحــبــت پــاکـان | کــه در گــوهـر نـگــردد ســبــز، رنـگ آب از مـانـدن |
| دل بـــی تـــاب دارد دور بـــاش خـــانــه زاد از خـــود | مروت نیسـت ما را چـون سـپـند از بـزم خـود راندن |
| لطیف افتاده است از بس که آن سیمین بدن صائب | خـط نـارسـتـه را زان صـفـحـه رومـی تـوان خـواندن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
