بـیا هر کـس کـه مـی خـواهـد کـه تـا بـا وی گـرو بـنـدمکـه سـنـگ خــاره جــان گـیـرد بــپــیـونـد خــداونـدمهـمـی گـفــتــم بــه گـل روزی زهـی خــنـدان…
| بـیا هر کـس کـه مـی خـواهـد کـه تـا بـا وی گـرو بـنـدم | کـه سـنـگ خــاره جــان گـیـرد بــپــیـونـد خــداونـدم |
| هـمـی گـفــتــم بــه گـل روزی زهـی خــنـدان قـلـاوزی | مرا گل گفـت می دانی تـو بـاری کز چـه می خـندم |
| خــیــال شــاه خــوش خــویــم تــبــســم کــرد در رویـم | چـنین شـد نسـل بـر نسـلـم چـنین فـرزنـد فـرزنـدم |
| شه من گفت هر مسکین که عمرش نیست من عمرم | بـدین وعـده مـن مـسـکـین امـیـد از عـمـر بـرکـنـدم |
| دل مـن بـانـگ بـر مـن زد چـه بـاشـد قـدر عـمـری خـود | چه منت می نهی بر من تو خود چندی و من چندم |
| شــهـی کــز لــطــف مـی آیـد اگــر مـنـت نـهـد شــایـد | کـه چــاهـی پــرحــدث بــودی مـنـت از زر درآگـنـدم |
| کــمــر نــابـــســتــه در خــدمــت مــرا تــاج خــرد داد او | تـو خود اندیشه کن بـا خود چـه بـخشد گر بـپـیوندم |
| یـقــول الـعــشــق لـی ســرا تــنـافــس و اغــتــنـم بــرا | و لــا تــفــجــر و لــا تــهـجــر و الــا تــبــتئس تــنـدم |
| هـمـه شـاهـان غـلـامـان را بـه خـرسـنـدی ثـنـا گـفـتـه | همـه خـشـم خـداونـدی بـر مـن این کـه خـرسـندم |
| مضـی فـی صـحـوتـی یومی و فـاض السـکر فی قومی | فـاسـرع و اسـقـنی خـمـرا حـمـیرا تـشـبـه الـعـندم |
| بـــیــا درده یــکـــی جـــامــی پـــر از شـــادی و آرامــی | کـه بـنمـایم سـرانجـامی چـو مـخـموران بـپـرسـندم |
| مــیــازاریــد از خــویـم کــه مــن بــســیــار مــی گــویـم | جــهـانـی طـوطـیـان دارم اگـر بــســیـار شـد قـنـدم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
