آن کس که تو را دارد از عیش چه کم داردوان کس که تـو را بـیند ای ماه چـه غـم دارداز رنـگ بــلـور تــو شـیـریـن شـده جـور تـوهـر چـنـد کـه جـور تــو بــس…
| آن کس که تو را دارد از عیش چه کم دارد | وان کس که تـو را بـیند ای ماه چـه غـم دارد |
| از رنـگ بــلـور تــو شـیـریـن شـده جـور تـو | هـر چـنـد کـه جـور تــو بــس تــنـد قـدم دارد |
| ای نـازش حـور از تـو وی تـابـش نـور از تـو | ای آنک دو صد چون مه شاگرد و حشم دارد |
| ور خـود حـشمش نبـود خورشید بـود تـنها | آخـر حـشـم حـسـنش صـد طبـل و علم دارد |
| بـس عاشق آشفته آسوده و خوش خفته | در سـایـه آن زلـفـی کـو حــلـقـه و خــم دارد |
| گـفـتـم بـه نگـار من کـز جـور مـرا مشـکـن | گفـتـا بـه صـدف مانی کـو در بـه شـکـم دارد |
| تـا نـشـکـنی ای شـیدا آن در نـشـود پـیدا | آن در بــت مـن بــاشـد یـا شـکـل بــتـم دارد |
| شمس الحق تبـریزی بـر لوح چو پـیدا شد | والـلـه کـه بـسـی مـنت بـر لـوح و قـلـم دارد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
