دوش چه خورده ای بگو ای بت همچو شکرمتا همه سال روز و شب باقی عمر از آن خورمگـر تـو غـلـط دهی مرا رنگ تـو غـمز می کـندرنگ تـو تـا بـدیده ام دنگ شده ست ا…
| دوش چه خورده ای بگو ای بت همچو شکرم | تا همه سال روز و شب باقی عمر از آن خورم |
| گـر تـو غـلـط دهی مرا رنگ تـو غـمز می کـند | رنگ تـو تـا بـدیده ام دنگ شده ست این سرم |
| یک نفـسـی عـنان بـکش تـیز مرو ز پـیش من | تـا بــفـروزد ایـن دلـم تـا بـه تـو سـیـر بــنـگـرم |
| سـخـت دلم همی طـپـد یک نفسـی قرار کن | خـون ز دو دیده مـی چـکـد تـیز مـرو ز مـنظـرم |
| چـون ز تـو دور می شوم عبـرت خـاک تـیره ام | چـونـک بـبـیـنـمـت دمـی رونـق چـرخ اخـضـرم |
| چـــون رخ آفــتـــاب شــد دور ز دیــده زمــیــن | جـامـه سـیاه مـی کـنـد شـب ز فـراق لـاجـرم |
| خور چو به صبـح سر زند جامه سپید می کند | ای رخـت آفـتــاب جـان دور مـشـو ز مـحـضـرم |
| خـیره کـشـی مکـن بـتـا خـیره مریز خـون من | تـنـگ دلـی مـکـن بـتـا درمـشـکـن تـو گـوهـرم |
| سـاغـر مـی خـیـال تـو بـر کـف مـن نـهـاد دی | تـا بــنـدیـدمـت در او مـیـل نـشـد بـه سـاغـرم |
| داروی فـربـهـی ز تـو یـافـت زمـیـن و آسـمـان | تــربــیـتــی نـمـا مـرا از بــر خــود کــه لـاغــرم |
| ای صنم سـتـیزه گر مسـت سـتـیزه ات شکر | جـان تـو است جـان من اخـتـر تـوست اخـتـرم |
| چند به دل بـگفته ام خون بـخور و خموش کن | دل کـتـفـک همی زند که تـو خـموش من کـرم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
