سـرشک تـلخ را مشک بـود صاحـب اثـر کردنوگـرنـه سـهـل بـاشـد آب شـیـرین را گـهـر کـردنپـر تیر تو می ریزد بـه خاک ای شمع بـی پـروانـدارد صـرفـه ای پــروا…
| سـرشک تـلخ را مشک بـود صاحـب اثـر کردن | وگـرنـه سـهـل بـاشـد آب شـیـرین را گـهـر کـردن |
| پـر تیر تو می ریزد بـه خاک ای شمع بـی پـروا | نـدارد صـرفـه ای پــروانـه را بــی بــال و پـر کـردن |
| چـنان خود را درین دریای پـر شور سبـک کردم | که چون کف می توانم کشتی از موج خطر کردن |
| ستـم بـر زیر دستـان نیست از مردانگی، ورنه | بــه آهـی مـی تــوانـم چــرخ را زیـر و زبــر کــردن |
| مرا بـر دل غـبـاری نیسـت از خـاک فراموشـان | که بی مانع در آنجا می توان خاکی بـه سر کردن |
| ز جـمـعـیـت بـود دشـوار دل بـرداشـتـن، ورنـه | چـو تـیر آسـان بـود از خـانه خـاکـی سـفـر کـردن |
| شود همدست با فرهاد چون عشق قوی بازو | تـوانـد دسـت جـرأت بـیـسـتـون را در کـمـر کـردن |
| شـرر خـرج هوا گردید تـا شـد جـلوه گاه صـاب | بـه بـال سنگ و آهن تـا کجـا بـتـوان سـفر کردن؟ |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
