خـــمـــار مـــی نـــکـــنـــد زرد ارغـــوان تـــراخـزان نـسـیم بـهارسـت گـلـسـتـان تـراز نوشـخـند تـو دلها شـده اسـت تـنگ شکرندیده گر چـه ز تـنگی کـس…
| خـــمـــار مـــی نـــکـــنـــد زرد ارغـــوان تـــرا | خـزان نـسـیم بـهارسـت گـلـسـتـان تـرا |
| ز نوشـخـند تـو دلها شـده اسـت تـنگ شکر | ندیده گر چـه ز تـنگی کـسـی دهان تـرا |
| چه حاجت است که شمشیر بر کمر بندی؟ | کـه پـیـچ و تـاب بـود تـیـغ کـج مـیـان تـرا |
| ز خـاکـبــوس تــو مـن سـرفـراز چـون گـردم؟ | کـه آفــتــاب نـبــوســیـده آســتــان تــرا |
| بـه جز اشاره که بـا ابـروی تو گستـاخ است | نکرده اسـت کسـی چـاشنی کمان تـرا |
| بــه حــاصـل دو جــهـان ســر فـرو نـمـی آرد | چــگـونـه رام کـنـم نـاز ســر گـران تــرا؟ |
| ز خــون بــیـگــنـهـان بــرده اســت گـیـرایـی | کراست زهره که پیچد به کف عنان ترا؟ |
| بــه خــون زخــم ز آب حــیـات تــشـنـه تــرم | که می کشد بـه بـغل تیغ خونچکان تـرا |
| بـه هر که می نگرم محو بی نشانی توست | بـه حیرتـم ز که پـرسد کسی نشان تـرا |
| ز جــلـوه تــو مـرا رفـتــه دســت و دل از کـار | بـه بـر چـگونه کشـم قـد دلسـتـان تـرا؟ |
| بــه حـرف سـخـت مـرا نـاامـیـد نـتــوان کـرد | که چـرب نرمی مغزسـت استـخـوان تـرا |
| نــهــال قـــد تـــرا تـــا چـــهــا بـــود در ســـر | کـه نـاز سـرو قـدان اسـت بــاغـبـان تـرا |
| نــظـــر ز صـــائب آتـــش زبـــان دریــغ مـــدار | که بـلبـلی بـه ازو نیسـت گلسـتـان تـرا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
