عـنان مصـلـحـت در عـشـق می بـاید رها کـردننـدارد حــاصـلـی در بــحـر بــی سـاحـل شـنـا کـردنندارد حـلـقـه ای جـز نعـل وارون مـحـمـل لـیلـینــبـــایــد…
| عـنان مصـلـحـت در عـشـق می بـاید رها کـردن | نـدارد حــاصـلـی در بــحـر بــی سـاحـل شـنـا کـردن |
| ندارد حـلـقـه ای جـز نعـل وارون مـحـمـل لـیلـی | نــبـــایــد گـــوش ای مــجـــنــون بـــه آواز درا کـــردن |
| کـمان کن قـامت چـون تـیر را در قـبـضـه طـاعـت | کــز ایـن صــیــقــل تــوان آیـیـنــه دل را جــلــا کــردن |
| بـه هم پـیوستـه گردد چون شرر آغاز و انجـامت | تــوانـی خــرده جــان را بــه رغــبــت گـر فــدا کــردن |
| کمان شـکوه چـون حـلاج چـند از دار زه سـازی؟ | بـه حـرف حـق نـمـی بــایـسـت خـود را آشـنـا کـردن |
| ز شـکـر خـواب گردد تـنگ شـکـر جـامه خـوابـت | تـــوانــی بـــســـتـــر خـــود را اگــر از بـــوریــا کــردن |
| ز دستت بی طلب دادن به سایل چون نمی آید | نــبـــایــد روی خـــود را تـــلــخ از ابـــرام گــدا کـــردن |
| مـشـو غـافـل ز پـاس وقـت اگـر از دور بــیـنـایـی | که چـون شـد فـوت، نتـوان این عـبـادت را قضـا کردن |
| نـصـیحـت بـشـنو ای زاهد، فـرود آ از سـر مـنـبـر | بـــرای روی مــردم پــشــت نــتــوان بــر خــدا کــردن |
| بـه منبـر بـهر تـسخیر خـلایق حـرف حـق گفتـن | بــود رفـتــن بــه بــام کـعـبــه در کـســب هـوا کـردن |
| مـرو از ره بــرون صـائب بــه حـرف پـوچ شـیـادان | که بی مغزی است از هر چوب بی مغزی عصا کردن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
