بـه جان دشوار ازان بـاشد گرانی از جهان بـردنکــه گـرد راه مـی بــایـد بــه رســم ارمـغــان بــردندل روشـن نـمـی بــایـد بـه بــزم زاهـدان بــردننــدار…
| بـه جان دشوار ازان بـاشد گرانی از جهان بـردن | کــه گـرد راه مـی بــایـد بــه رســم ارمـغــان بــردن |
| دل روشـن نـمـی بــایـد بـه بــزم زاهـدان بــردن | نــدارد حــاصــلــی آیـیـنــه پــیـش زنــگــیـان بــردن |
| بـه زخـم خـاری از گل قـانعـم ای بـوسـتـان پـیرا | مـروت نـیـســت دامـان تــهـی از گـلـسـتــان بــردن |
| دل بـی غـم نـمـی آید بـه کـار عـاشـقـان، ورنـه | بـه جـامی زنگ چـندین ساله از دل می تـوان بـردن |
| مـرا از نـارسـایی های طـالـع در چـنین فـصـلـی | ز بــی بــال و پــری بــایـد بــســر در آشـیـان بــردن |
| ز عـریانی اسـت مجـنون مرا این غـم کـه نتـواند | بــه دامـن ســنـگ از صـحــرا بــرای کـودکـان بــردن |
| نشد چون شانه از زلفش نصیبم جز سیه روزی | مـرا دسـت تـهـی مـی بـایـد از هـنـدوسـتـان بـردن |
| ز بـی دردی مـگـر بـنـدنـد چـشـم عـنـدلـیبـان را | وگرنه سخت بی رحمی است گل از گلستان بردن |
| تـوان از سنگ رگ چون مو بـرآورد از خمیر آسان | ولی سخـت است از خـوان لئیمان استـخوان بـردن |
| تـو دور افـتـاده ای از وادی وحـدت، نـمـی دانـی | که فیض کعبـه از سـنگ نشان هم می تـوان بـردن |
| چـو یار آمـد زمین بـوسـیدم از عـالـم بـدر رفـتـم | که خجلت بـر کریمان مشکل است از میهمان بردن |
| ز رفـتـن خـرده جـان را که مانع می تـواند شـد؟ | روانــی را مــیــســر نــیــســت از ریــگ روان بــردن |
| بــجــان آورد مــجــنـون مـرا زخــم زبــان صــائب | بـه کـام شـیـر مـی بــایـد پـنـاه از دشـمـنـان بــردن |
| نمی سـوزد زبـان را گر چـه صـائب گفـتـن آتـش | نـمـی بــایـد بـه جـرأت نـام عـاشـق بـر زبــان بـردن |
| ازان قـانـع بـه غـربـت از وطـن گـردیده ام صـائب | کــه گـرد راه مـی بــایـد بــه رســم ارمـغــان بــردن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
