چه آسان است بـا بـی بـرگی احرام سفر بـستنکه هم مرکب بـود هم توشه، دامن بـر کمر بـستنحـبـاب مـا سـبـکـروحـان گـرانـجـانـی نـمـی دانـدیـکـی بــاشـد نـظـ…
| چه آسان است بـا بـی بـرگی احرام سفر بـستن | که هم مرکب بـود هم توشه، دامن بـر کمر بـستن |
| حـبـاب مـا سـبـکـروحـان گـرانـجـانـی نـمـی دانـد | یـکـی بــاشـد نـظـر وا کـردن مـا بــا نـظـر بــسـتـن |
| نـمـی سـازد پـریشـان شـغـل دنیا وقـت عـارف را | صـدف را شـور دریا نـیسـت مـانـع از گـهـر بـسـتـن |
| فشاندن بـر ثـمر دامان خود چون سرو، ازین غافل | که می باید به برگ از بی بری دل چون ثمر بستن |
| چو گل با روی خندان صرف کن گر خرده ای داری | که دل را تـنگ سازد در گره چـون غنچه زر بـستـن |
| مـرا از چـین ابـرو نـیسـت پـروایی کـه عـاشـق را | در امـــیــدواری بـــاز مــی گـــردد ز در بـــســـتـــن |
| ز غــفــلـت پــشــت بــر دیـوار دارد بــرگ کــاه مـا | در آن وادی کـه بــاشـد کـوه در کـار کـمـر بــسـتـن |
| بـه خـود بـستـه است قانع راه احـسان کریمان را | ز دریـا نـیسـت مـمـکـن آب در جـوی گـهـر بـسـتـن |
| مـیان سـنگ و مـینا دوسـتـی صـورت نمـی بـندد | دل مـا و تــرا مـشـکـل بــود بــر یـکـدگـر بــســتــن |
| اگـر سـیـر مـقـامـات اسـت در خــاطـر تــرا صـائب | در اثـنـای دمـیدن هـمـچـو نـی بـاید کـمـر بـسـتـن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
