دفــع مــده دفــع مــده مــن نـروم تــا نــخــورمعشوه مده عشوه مده عشوه مسـتـان نخـرموعـده مـکـن وعـده مکـن مـشـتـری وعـده نیمیــا بــدهــی یـا ز دکــ…
| دفــع مــده دفــع مــده مــن نـروم تــا نــخــورم | عشوه مده عشوه مده عشوه مسـتـان نخـرم |
| وعـده مـکـن وعـده مکـن مـشـتـری وعـده نیم | یــا بــدهــی یـا ز دکــان تــو گــروگــان بــبــرم |
| گـر تـو بـهـایـی بـنـهـی تـا کـه مـرا دفـع کـنـی | رو که بـجز حق نبـری گر چه چنین بـی خبـرم |
| پــرده مـکـن پــرده مـدر در سـپــس پــرده مـرو | راه بــــده راه بــــده یـــا تـــو بــــرون آ ز حـــرم |
| ای دل و جـان بــنـده تـو بــنـد شـکـرخـنـده تـو | خـنده تـو چـیسـت بـگو جـوشـش دریای کـرم |
| طــالــع اســتــیـز مــرا از مــه و مــریــخ بــجــو | همچـو قـضـاهای فـلـک خـیره و اسـتـیزه گـرم |
| چـرخ ز اسـتـیزه من خـیره و سـرگشـتـه شـود | زانک دو چـندان که ویم گر چه چنین مختـصرم |
| گر تـو ز من صرفه بـری من ز تو صد صرفه بـرم | کیسـه بـرم کاسـه بـرم زانک دورو همچـو زرم |
| گـر چـه دورو هـمـچـو زرم مـهـر تـو دارد نـظـرم | از مـه و از مـهـر فــلـک مـه تــر و افـلـاک تــرم |
| لـاف زنـم لـاف کـه تــو راسـت کـنـی لـاف مـرا | نـاز کــنـم نـاز کــه مـن در نـظــرت مـعــتــبــرم |
| چه عجب ار خوش خبرم چونک تو کردی خبرم | چه عجب ار خوش نظرم چونک تویی در نظرم |
| بـر همـگـان گـر ز فـلـک زهر بـبـارد همه شـب | من شـکـر اندر شـکـر اندر شـکـر اندر شـکـرم |
| هر کسـکی را کسـکی هر جـگری را هوسـی | لـیـک کـجـا تــا بــه کـجـا مـن ز هـوایـی دگـرم |
| مـن طـلـب انـدر طـلـبـم تـو طـرب انـدر طـربـی | آن طـربـت در طـلـبـم پـا زد و بـرگـشـت سـرم |
| تـیـر تــراشـنـده تــویـی دوک تــراشـنـده مـنـم | ماه درخـشـنده تـویی من چـو شـب تـیره بـرم |
| مـیـر شــکــار فــلــکــی تــیـر بــزن در دل مــن | ور بـزنـی تـیر جـفـا همـچـو زمـین پـی سـپـرم |
| جـمـلـه سـپـرهای جـهان بـاخـلـل از زخـم بـود | بـی خـطـر آن گاه بـوم کز پـی زخـمت سـپـرم |
| گیج شد از تـو سـر من این سر سرگشتـه من | تــا کــه نـدانـم پــســرا کـه پــســرم یـا پــدرم |
| آن دل آواره مـــن گـــر ز ســـفـــر بــــازرســــد | خــانــه تــهـی یـابــد او هـیـچ نــبــیـنــد اثــرم |
| سـرکه فشانی چـه کنی کآتـش ما را بـکشی | کآتـشم از سـرکه ات افزون شود افزون شررم |
| عـشـق چـو قـربـان کـندم عـید من آن روز بـود | ور نـبــود عــیـد مـن آن مـرد نـیـم بــلـک غــرم |
| چـون عـرفه و عید تـویی غره ذی الحـجـه منم | هـیـچ بــه تـو درنـرسـم وز پـی تـو هـم نـبــرم |
| بــاز تــوام بــاز تـوام چـون شـنـوم طـبــل تـو را | ای شه و شـاهنشه من بـاز شـود بـال و پـرم |
| گر بـدهی می بـچـشـم ور ندهی نیز خـوشـم | سـر بـنهم پـا بـکشـم بـی سـر و پـا می نگرم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
