تا کی به حبس این جهان من خویش زندانی کنموقـت اسـت جـان پــاک را تــا مـیـر مـیـدانـی کـنـمبــیـرون شــدم ز آلــودگــی بــا قــوت پــالــودگــیاوراد خـ…
| تا کی به حبس این جهان من خویش زندانی کنم | وقـت اسـت جـان پــاک را تــا مـیـر مـیـدانـی کـنـم |
| بــیـرون شــدم ز آلــودگــی بــا قــوت پــالــودگــی | اوراد خـود را بـعـد از این مـقـرون سـبـحـانـی کـنـم |
| نـیـزه بـه دسـتـم داد شـه تـا نـیزه بـازی هـا کـنـم | تا کی به دست هر خسی من رسم چوگانی کنم |
| آن پـادشـاه لـم یـزل داده سـت مـلـک بــی خـلـل | بــاشــد بــتــر از کــافــری گــر یـاد دربــانـی کــنـم |
| چون این بنا بـرکنده شد آن گریه هامان خنده شد | چـون در بـنـا بــسـتـم نـظـر آهـنـگ دربــانـی کـنـم |
| ای دل مــرا در نـیـم شــب دادی ز دانـایـی خــبــر | اکـنـون بـه تـو در خـلـوتـم تـا آنـچ مـی دانـی کـنـم |
| در چـاه تـخـمی کـاشـتـن بـی عـقـل را بـاشـد روا | این جـا بـه داد عـقـل کـل کـشـت بـیـابـانـی کـنـم |
| دشـوارهـا رفـت از نـظـر هـر ســد شـد زیـر و زبــر | بـر جـای پـا چـون رسـت پـر دوران بـه آسـانی کنم |
| در حــضـرت فـرد صــمـد دل کـی رود ســوی عـدد | در خـوان سـلطـان ابـد چـون غـیر سـرخـوانی کـنم |
| تـا چـند گویم بـس کـنم کـم یاد پـیش و پـس کنم | انـدر حـضـور شـاه جـان تـا چـنـد خـط خـوانی کـنم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
