رسـیدم در بـیابـانـی کـه عـشـق از وی پـدید آیدبـیابـد پـاکـی مطـلـق در او هر چـه پـلـید آیدچه مقدارست مر جـان را که گردد کفو مرجـان راولـی تـو آفـتـاب…
| رسـیدم در بـیابـانـی کـه عـشـق از وی پـدید آید | بـیابـد پـاکـی مطـلـق در او هر چـه پـلـید آید |
| چه مقدارست مر جـان را که گردد کفو مرجـان را | ولـی تـو آفـتـابـی بـین کـه بـر ذره پـدیـد آیـد |
| هزاران قفل و هر قفلی بـه عرض آسـمان بـاشد | دو سه حرف چو دندانه بر آن جمله کلید آید |
| یکی لوحـیست دل لایح در آن دریای خـون سایح | شـود غازی ز بـعـد آنک صـد بـاره شـهید آید |
| غلام موج این بحرم که هم عیدست و هم نحرم | غـلـام مـاهـیم کـه او ز دریـا مـسـتـفـیـد آیـد |
| هر آن قطـره کز این دریا بـه ظـاهر صـورتـی یابـد | یقـین مـی دان کـه نـام او جـنید و بـایزید آید |
| درآ ای جان و غسلی کن در این دریای بـی پایان | که از یک قطره غسـلت هزاران داد و دید آید |
| خـطـر دارنـد کـشـتــی هـا ز اوج و مـوج هـر دریـا | امان یابـند از موجـی کز این بـحـر سـعید آید |
| چو عارف را و عاشق را به هر ساعت بـود عیدی | نبـاشـد منتـظـر سـالـی کـه تـا ایام عـید آید |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
