اگـرچـه رنگ می گـیرد زمه هر جـا بـود سـیبـیاز ان سـیب زنخـدان مـاه تـابـان رنگ می گـیرداز ان سنگ ملامت نیست کم در ملک رسواییکـه هر دیوانه ای آنـجـا عـ…
| اگـرچـه رنگ می گـیرد زمه هر جـا بـود سـیبـی | از ان سـیب زنخـدان مـاه تـابـان رنگ می گـیرد |
| از ان سنگ ملامت نیست کم در ملک رسوایی | کـه هر دیوانه ای آنـجـا عـیار سـنگ مـی گـیرد |
| ز زندان پـای بـر مسند نهادن هسـت دلکش تـر | فلک دانسـتـه صـائب بـر عزیزان تـنگ می گیرد |
| نه از خـط زنـگ آن رخـسـاره گـلـرنگ مـی گـیرد | که چـون تـیغ آبـدار افتـاد از خـود رنگ می گیرد |
| نـگــیـرد پــیـش راه هـمــت مــســتــانـه مـی را | گلوی شیشه را هر چند ساقی تنگ می گیرد |
| که حـد دارد تـواند شد طرف بـا حـسن بـیبـاکی | که تـیغ از قبـضه خورشید زرین چـنگ می گیرد |
| چـه گـل چـینـد کـسـی از نوبـهار تـنـگ مـیدانی | کـه سـامان نشـاط از غـنچـه دلتـنگ می گـیرد |
| چـه بـگـشـاید مرا از صـحـبـت گـردون تـر دامن؟ | کــه از آب گــهـر آیـیـنـه مــن زنـگ مـی گــیـرد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
