ریخـت مـژگـان تـر مـن رنـگ گـلـشـن بـر زمـینشـــد ز آه مــن چـــراغ لــالــه روشــن بـــر زمــیــنبـا سـبـکـروحـان گـرانـجـانـان نـگـیـرنـد الـفـتـیهس…
| ریخـت مـژگـان تـر مـن رنـگ گـلـشـن بـر زمـین | شـــد ز آه مــن چـــراغ لــالــه روشــن بـــر زمــیــن |
| بـا سـبـکـروحـان گـرانـجـانـان نـگـیـرنـد الـفـتـی | هسـت در جـیب مسـیحـا چـشـم سـوزن بـر زمین |
| دیـــدن روی گـــرانـــان تـــیـــرگـــی مـــی آورد | چـند دوزی همچـو نرگس چـشـم روشن بـر زمین؟ |
| از رعــونــت زود بـــر دیــوار مــی آیــد ســـرش | می کشد هر کس که چون خورشید دامن بر زمین |
| بــر مــراد بـــد گــهــر دایــم نــگــردد آســمــان | ســنـگ زود افــتــد ز آغــوش فــلــاخــن بــر زمـیـن |
| از گـرانـقـدری نـمـی افـتــد ز چـشـم اعـتــبــار | پــرتــو خــورشــیــد اگــر افــتــد ز روزن بــر زمــیــن |
| عافیت در خاکساری، ایمنی در نیستـی است | ســایــه را پــروا نــبـــاشــد از فــتــادن بــر زمــیــن |
| پـرتـو خـورشـیـد را نـعـل سـفـر در آتـش اسـت | دامــن جـــان را نــدوزد لـــنــگـــر تـــن بـــر زمــیــن |
| بــر سـر مـوران بــود دسـت حـمـایـت پـای مـن | از سـبـکروحـان کسی نگذشتـه چـون من بـر زمین |
| بـا هزاران چشم روشن آسمان جویای تـوست | چـون ره خـوابـیده خـواهی چـند خـفـتـن بـر زمـین؟ |
| بر زمین نه پشت دست ای سرو پیش قامتش | تـا بـه چـند از سایه خواهی خط کشیدن بـر زمین؟ |
| گـر نـداری مـیوه افـکـنـدنـی چـون سـرو و بـیـد | غـیـرتـی کـن، سـایـه ای بـاری بـیـفـکـن بـر زمـیـن |
| گـوشــه امـنـی اگـر صــائب تــمـنـا مـی کـنـی | نـیـسـت غـیـر از گـوشـه دل هـیـچ مأمـن بـر زمـین |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
