عـــطـــارد مــشـــتـــری بـــایــد مــتـــاع آســـمــانــی رامهی مریخ چـشـم ارزد چـراغ آن جـهانی راچـو چـشـمـی مـقـتـرن گـردد بــدان غـیـبـی چـراغ جـ…
عـــطـــارد مــشـــتـــری بـــایــد مــتـــاع آســـمــانــی را | مهی مریخ چـشـم ارزد چـراغ آن جـهانی را |
چـو چـشـمـی مـقـتـرن گـردد بــدان غـیـبـی چـراغ جـان | بــبــیـنـد بـی قـریـنـه او قـریـنـان نـهـانـی را |
یـکــی جــان عــجــب بــایـد کــه دانـد جــان فــدا کــردن | دو چـشـم معنوی بـاید عـروسـان معـانی را |
یـکـی چـشـمـیـسـت بــشـکـفـتـه صـقـال روح پــذرفـتـه | چـو نرگس خـواب او رفتـه بـرای بـاغبـانی را |
چنین باغ و چنین شش جو پس این پنج و این شش جو | قیاسی نیسـت کمتـر جـو قیاس اقتـرانی را |
بــه صـف هـا رایـت نـصــرت بــه شــب هـا حــارس امـت | نهاده بـر کـف وحـدت در سـبـع الـمـثـانی را |
شـکـسـتـه پـشـت شـیطـان را بـدیـده روی سـلـطـان را | که هر خس از بـنا داند به استدلال بـانی را |
زهـی صـافـی زهـی حــری مـثــال مـی خــوشـی مـری | کسی دزدد چنین دری که بـگذارد عوانی را |
الــی الــبـــحــر تــوجــهــنــا و مــن عــذب تـــفــکــهــنــا | لـقـینـا الـدر مـجـانـا فـلـا نبـغـی الـدنـانی را |
لــقــیـت الــمــاء عــطــشــانــا لــقــیـت الــرزق عــریـانـا | صحبت اللیث احیانا فلا اخشی السنانی را |
تـــوی مــوســی عــهــد خــود درآ در بـــحــر جــزر و مــد | ره فـرعـون بـاید زد رها کـن این شـبـانـی را |
الــا ســـاقــی بـــه جـــان تـــو بـــه اقــبـــال جـــوان تـــو | بــه مـا ده از بــنـان تــو شــراب ارغـوانـی را |
بــگــردان بــاده شــاهـی کــه هــمــدردی و هـمــراهـی | نشـان درد اگر خـواهی بـیا بـنگر نشـانی را |
بـیـا درده مـی احـمـر کـه هـم بـحـر اسـت و هـم گـوهـر | بـرهنه کن بـه یک ساغر حریف امتـحانی را |
بــرو ای رهـزن مـســتــان رهـا کــن حــیـلـه و دســتــان | که ره نبـود در این بـستان دغا و قلتبـانی را |
جــواب آنــک مــی گــویــد بــه زر نــخــریــده ای جــان را | کـه هندو قـدر نشـنـاسـد مـتـاع رایگـانی را |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج