چو آمد روی مه رویم چه باشد جان که جان باشدچـو دیـدی روز روشـن را چـه جـای پـاسـبـان بـاشـدبـرای مـاه و هنـجـارش کـه تـا بـرنـشـکـنـد کـارشتـو لطـف آفـ…
| چو آمد روی مه رویم چه باشد جان که جان باشد | چـو دیـدی روز روشـن را چـه جـای پـاسـبـان بـاشـد |
| بـرای مـاه و هنـجـارش کـه تـا بـرنـشـکـنـد کـارش | تـو لطـف آفـتـابـی بـین کـه در شـب ها نهان بـاشـد |
| دلـا بـگـریز از این خـانـه کـه دلـگـیرسـت و بـیگـانـه | بـه گـلـزاری و ایـوانـی کـه فـرشـش آسـمـان بـاشـد |
| از این صـلـح پـر از کـینش وز این صـبـح دروغـینش | همـیشـه این چـنین صـبـحـی هلـاک کـاروان بـاشـد |
| بـجـو آن صبـح صادق را که جـان بـخـشد خلایق را | هزاران مـسـت عـاشـق را صـبـوحـی و امـان بـاشـد |
| هر آن آتـش کـه می زاید غـم و اندیشـه را سـوزد | بـه هر جـایی که گل کـاری نهالش گلسـتـان بـاشـد |
| یـکــی یـاری نــکــوکــاری ز هـر آفــت نــگــهـداری | ظـریفـی ماه رخـسـاری بـه صـد جـان رایگـان بـاشـد |
| یکـی خـوبـی شـکـرریزی چـو بـاده رقـص انـگـیزی | یکی مستی خوش آمیزی که وصلش جاودان بـاشد |
| اگـر بـا نقـش گـرمابـه شـود یک لحـظـه همخـوابـه | همان دم نقش گیرد جان چو من دستک زنان بـاشد |
| دل آواره مـــــا را از آن دلـــــبـــــر خـــــبـــــر آیـــــد | شــبــی اســتــاره مــا را بــه مــاه او قــران بــاشــد |
| چــو از بــام بــلــنـد او رو نـمــایـد نــاگــهـان مــا را | هـوای سـســت بــی آن دم مـثــال نـردبــان بــاشـد |
| کـســی کـو یـار صـبــر آمـد ســوار مـاه و ابــر آمـد | مــکــن بـــاور کــه ابـــر تـــر گــدای نــاودان بـــاشــد |
| چـو چـشم چـپ همی پـرد نشـان شـادی دل دان | چو چـشم دل همی پـرد عجـب آن چه نشان بـاشد |
| بـسـی کـمـپـیـر در چـادر ز مـردان بـرده عـمـر و زر | مـبـین چـادر تـو آن بـنـگـر کـه در چـادر نـهـان بـاشـد |
| بـسـی مـاه و بـسـی فـتـنـه بـه زیـر چـادر کـهـنـه | بـسـی پـالـانیی لـنـگـی کـه در بـرگـسـتـوان بـاشـد |
| بسی خرگه سیه بـاشد در او ترکی چو مه بـاشد | چـه غـم داری تـو از پـیری چـو اقـبـالت جـوان بـاشـد |
| بــریــزد صــورت پــیــرت بــزایــد صــورت بـــخــتــت | ز ابــر تــیـره زایـد او کـه خــورشـیـد جــهـان بــاشــد |
| کسی کو خواب می بیند که بـا ماهست بر گردون | چـه غـم گـر ایـن تـن خـفـتـه مـیـان کـاهـدان بـاشـد |
| مـعـاذالـلـه کـه مـرغ جـان قـفـص را آهنین خـواهد | معـاذالـله کـه سـیمرغـی در این تـنگ آشـیان بـاشـد |
| دهان بـربـند و خـامش کن که نطـق جـاودان داری | سخن با گوش و هوشی گو که او هم جاودان باشد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
