بــازآمـدم چـون عـیـد نـو تـا قـفـل زنـدان بــشـکـنـموین چـرخ مردم خـوار را چـنگـال و دندان بـشـکـنمهفـت اخـتـر بـی آب را کـاین خـاکیان را می خـورندهم…
| بــازآمـدم چـون عـیـد نـو تـا قـفـل زنـدان بــشـکـنـم | وین چـرخ مردم خـوار را چـنگـال و دندان بـشـکـنم |
| هفـت اخـتـر بـی آب را کـاین خـاکیان را می خـورند | هم آب بـر آتـش زنـم هم بـاده هاشـان بـشـکـنـم |
| از شـاه بــی آغـاز مـن پــران شـدم چــون بــاز مـن | تـا جـغـد طـوطـی خـوار را در دیـر ویـران بـشـکـنـم |
| ز آغـاز عـهدی کـرده ام کـاین جـان فـدای شـه کنم | بشکسته بادا پشت جان گر عهد و پیمان بشکنم |
| امروز همچـون آصـفـم شـمشـیر و فـرمـان در کـفـم | تـا گردن گردن کشـان در پـیش سـلطـان بـشـکنم |
| روزی دو بـاغ طـاغـیان گـر سـبـز بـینـی غـم مـخـور | چـون اصـل های بـیخـشـان از راه پـنهان بـشـکـنم |
| مـن نـشــکــنـم جــز جــور را یـا ظــالــم بــدغــور را | گــر ذره ای دارد نـمـک گـیـرم اگــر آن بــشــکــنـم |
| هـر جـا یـکـی گـویـی بـود چـوگـان وحـدت وی بــرد | گویی که میدان نسـپـرد در زخـم چـوگان بـشـکنم |
| گـشـتـم مـقـیـم بــزم او چـون لـطـف دیـدم عـزم او | گشـتـم حـقـیر راه او تـا سـاق شـیطـان بـشـکـنم |
| چون در کف سلطان شدم یک حبه بودم کان شدم | گـر در تـرازویم نهی مـی دان کـه مـیزان بـشـکـنم |
| چـون من خـراب و مسـت را در خـانه خـود ره دهی | پـس تـو ندانی این قدر کاین بـشـکنم آن بـشـکنم |
| گـر پـاسـبـان گوید کـه هی بـر وی بـریزم جـام می | دربـان اگر دسـتـم کشد من دست دربـان بـشکنم |
| چـرخ ار نـگـردد گـرد دل از بــیـخ و اصـلـش بــرکـنـم | گـردون اگـر دونـی کـنـد گـردون گـردان بــشـکـنـم |
| خـوان کرم گسـتـرده ای مهمان خـویشـم بـرده ای | گـوشـم چـرا مالـی اگـر من گـوشـه نان بـشـکـنم |
| نی نی مـنـم سـرخـوان تـو سـرخـیل مـهمـانـان تـو | جـامی دو بـر مهمان کنم تـا شرم مهمان بـشکنم |
| ای کـه مـیان جـان مـن تـلـقـین شـعـرم مـی کـنی | گر تـن زنم خـامش کنم تـرسم که فرمان بـشکنم |
| از شـمـس تـبـریـزی اگـر بـاده رسـد مـسـتـم کـنـد | مـن لـاابــالـی وار خـود اسـتـون کـیـوان بـشـکـنـم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
