بــه گـوش دل پــنـهـانـی بــگـفـت رحـمـت کـلکه هر چه خواهی می کن ولی ز ما مسکلتــو آن مــا و مــن آن تــو هــمــچــو دیـده و روزچــرا روی ز بــر مـن ب…
| بــه گـوش دل پــنـهـانـی بــگـفـت رحـمـت کـل | که هر چه خواهی می کن ولی ز ما مسکل |
| تــو آن مــا و مــن آن تــو هــمــچــو دیـده و روز | چــرا روی ز بــر مـن بــه هـر غـلـیـظ و عـتــل |
| بـگـفـت دل کـه سـکـسـتـن ز تـو چـگـونـه بـود | چــگــونـه بــی ز دهـلـزن کــنـد غــریـو دهـل |
| هـمـه جـهـان دهـلـنـد و تـویی دهـلـزن و بـس | کـجـا روند ز تـو چـونک بـسـتـه اسـت سـبـل |
| جـواب داد کـه خـود را دهـل شـنـاس و مـبـاش | گــهـی دهـلــزن و گــاهـی دهـل کــه آرد ذل |
| نـجـنـبــد ایـن تــن بــیـچـاره تــا نـجـنـبــد جـان | کـه تـا فـرس بـنـجـنـبــد بــر او نـجـنـبــد جـل |
| دل تـو شیر خـدایسـت و نفس تـو فرس اسـت | چــنـان کـه مـرکـب شـیـر خــدای شـد دلـدل |
| چــو درخــور تــک دلـدل نـبــود عــرصــه عــقـل | ز تــنـگـنـای خـرد تــاخـت سـوی عـرصـه قـل |
| تـو را و عقل تـو را عـشـق و خـارخـار چـراسـت | کـه وقـت شـد کـه بــرویـد ز خــار تــو آن گـل |
| از این غم ار چـه تـرش روسـت مژده ها بـشنو | کـه گـر شـبـی سـحـر آمـد وگـر خـمـاری مل |
| ز آه آه تـــو جـــوشـــیــد بـــحـــر فـــضـــل الــه | مـــســـافـــر امـــل تـــو رســـیـــد تـــا آمـــل |
| دمی رسید که هر شوق از او رسد به مشوق | شـهی رسـید کز او طـوق می شـود هر غل |
| حــطــام داد از ایــن جــیــفــه دایــه تــبـــدیــل | در آفـتــاب فـکـنـده ســت ظـل حــق غـلـغـل |
| از ایـن هـمـه بـگـذر بـی گـه آمـدسـت حـبـیـب | شـبـم یقـین شـب قـدرسـت قـل للیلی طـل |
| چـو وحـی سـر کند از غیب گوش آن سر بـاش | از آنـک اذن مـن الـراس گــفــت صــدر رســل |
| تــو بــلـبــل چــمـنـی لـیـک مـی تــوانـی شـد | بـه فـضـل حـق چـمن و بـاغ بـا دو صـد بـلبـل |
| خـــدای را بـــنــگـــر در ســـیــاســـت عـــالــم | عـــقــول را بـــنــگــر در صـــنــاعـــت انــمــل |
| چـو مسـت بـاشد عاشق طمع مکن خـمشی | چـو نـان رسـد بـه گـرسـنه مـگـو کـه لـاتأکـل |
| ز حــرف بــگـذر و چــون آب نـقـش هـا مـپــذیـر | که حرف و صوت ز دنیاست و هست دنیا پـل |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
