حـیف اسـت که سـر در سـر مینانکند کـسبــا دخـتــر رزعـیـش دوبــالـا نـکـنـد کـسزان پــیـش کـه در خـاک رود، قـطـره خـود راحیف است که پیوسته به دریا نکند…
| حـیف اسـت که سـر در سـر مینانکند کـس | بــا دخـتــر رزعـیـش دوبــالـا نـکـنـد کـس |
| زان پــیـش کـه در خـاک رود، قـطـره خـود را | حیف است که پیوسته به دریا نکند کس |
| در گــرگ نــبـــیــنــد اثـــر جــلــوه یــوســف | تــا آیـنـه خــویـش مـصــفــا نـکـنـد کــس |
| دیوانه درین شـهر گـران اسـت بـه سـنگـی | چون سیل چرا روی بـه صحرا نکند کس؟ |
| در چشم کند خانه، مگس را چو دهی روی | بـا سـفـله همان بـه که مدارا نکـند کـس |
| حـال دل صائب ز جـبـین روشن و پـیداسـت | این آینه ای نیسـت که رسـوا نکـند کـس |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
