از ایـن اقــبــالـگـاه خــوش مـشــو یـک دم دلـا تــنـهـادمی می نوش بـاده جـان و یک لحـظه شکر می خـابـه بـاطـن همچـو عقل کل بـه ظاهر همچـو تـنگ گلدمــی…
| از ایـن اقــبــالـگـاه خــوش مـشــو یـک دم دلـا تــنـهـا | دمی می نوش بـاده جـان و یک لحـظه شکر می خـا |
| بـه بـاطـن همچـو عقل کل بـه ظاهر همچـو تـنگ گل | دمــی الــهـام امــر قــل دمـی تــشــریـف اعــطــیـنـا |
| تــصـورهـای روحــانـی خــوشــی بــی پــشـیـمـانـی | ز رزم و بـــزم پـــنــهــانــی ز ســـر ســـر او اخـــفــی |
| مـلـاحـت هـای هـر چـهـره از آن دریـاسـت یک قـطـره | به قطره سیر کی گردد کسی کش هست استسقا |
| دلـا زیـن تـنـگ زنـدان هـا رهـی داری بــه مـیـدان هـا | مـگـر خـفـتـه سـت پــای تــو تــو پــنـداری نـداری پــا |
| چه روزی هاست پنهانی جز این روزی که می جویی | چـه نان ها پـخـتـه اند ای جـان بـرون از صـنعـت نانبـا |
| تــو دو دیــده فــروبـــنــدی و گــویــی روز روشــن کــو | زند خـورشید بـر چـشـمت که اینک من تـو در بـگشـا |
| از این سـو می کـشـانندت و زان سـو می کشـانندت | مـــرو ای نـــاب بـــا دردی بـــپـــر زیــن درد رو بـــالـــا |
| هـر انـدیـشـه کـه مـی پـوشـی درون خـلـوت سـینـه | نـشـان و رنـگ انـدیـشـه ز دل پـیـداسـت بـر سـیـمـا |
| ضـمـیر هر درخـت ای جـان ز هر دانه کـه مـی نوشـد | شـود بــر شــاخ و بــرگ او نـتــیـجــه شـرب او پــیـدا |
| ز دانـه سـیـب اگـر نـوشـد بــرویـد بـرگ سـیـب از وی | ز دانـه تــمـر اگـر نـوشــد بــرویـد بــر ســرش خــرمـا |
| چـنـانـک از رنـگ رنـجـوران طـبـیـب از عـلـت آگـه شـد | ز رنـگ و روی چـشـم تـو بــه دیـنـت پــی بــرد بــیـنـا |
| بــبــیــنــد حــال دیــن تــو بــدانــد مــهــر و کــیـن تــو | ز رنــگــت لــیـک پــوشــانــد نـگــردانــد تــو را رســوا |
| نـظــر در نـامـه مـی دارد ولـی بــا لـب نـمـی خــوانـد | هـمـی دانـد کـز این حـامـل چـه صـورت زایـدش فـردا |
| وگــر بــرگــویــد از دیــده بــگــویــد رمــز و پــوشــیـده | اگـــر درد طـــلــب داری بـــدانــی نــکـــتـــه و ایــمــا |
| وگـر درد طــلـب نـبــود صــریـحــا گـفــتــه گـیـر ایـن را | فـســانـه دیـگـران دانـی حــوالـه مـی کـنـی هـر جــا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
