یـار مـرا مـی نـهـلـد تـا کـه بــخـارم سـر خـودهـیـکــل یـارم کــه مــرا مــی فــشــرد در بــر خــودگاه چـو قطـار شـتـر می کشـدم از پـی خـودگـاه مـرا …
| یـار مـرا مـی نـهـلـد تـا کـه بــخـارم سـر خـود | هـیـکــل یـارم کــه مــرا مــی فــشــرد در بــر خــود |
| گاه چـو قطـار شـتـر می کشـدم از پـی خـود | گـاه مـرا پــیـش کـنـد شـاه چــو ســرلـشـکـر خــود |
| گـه چـو نگینم بـه مزد تـا کـه بـه من مهر نهد | گـــاه مــرا حـــلـــقـــه کـــنــد دوزد او بـــر در خـــود |
| خـون بـبـرد نطـفـه کـند نطـفـه بـرد خـلق کند | خـلـق کـشـد عـقـل کـند فـاش کـند مـحـشـر خـود |
| گـاه بــرانـد بـه نـیـم هـمـچـو کـبــوتـر ز وطـن | گـاه بــه صــد لـابــه مـرا خــوانـد تــا مـحــضـر خــود |
| گاه چـو کشـتـی بـردم بـر سـر دریا بـه سـفر | گــاه مــرا لــنــگ کــنــد بـــنــدد بـــر لــنــگــر خــود |
| گــاه مـرا آب کــنـد از پــی پــاکــی طــلــبــان | گـــاه مـــرا خـــار کـــنـــد در ره بــــداخـــتـــر خـــود |
| هشـت بـهشـت ابـدی مـنظـر آن شـاه نشـد | تا چه خوش است این دل من کو کندش منظر خود |
| من بـه شهادت نشدم مؤمن آن شـاهد جـان | مؤمـنـش آن گـاه شــدم کـه بــشــدم کــافــر خــود |
| هر کی درآمد بـه صفش یافت امان از تـلفش | تـیـغ بــدیـدم بــه کـفـش سـوخـتـم آن اسـپـر خـود |
| هـمـپـر جـبـریـل بــدم شـشـصـد پـر بـود مـرا | چــونـک رسـیـدم بــر او تــا چـه کـنـم مـن پــر خـود |
| حـارس آن گـوهـر جـان بـودم روزان و شـبــان | در تـــک دریــای گــهــر فـــارغـــم از گــوهــر خـــود |
| چند صفت می کنیش چونک نگنجد به صفت | بــس کـن تــا مـن بــروم بــر سـر شـور و شـر خـود |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
